REVIEW: Eerste ULTRA avond in Rotterdam

De naam ULTRA gaat veel vallen het komend half jaar. Deze vernieuwende en experimentele Nederlandse beweging van vlak na 1980 wordt herdacht op een aantal avonden in en rond maart 2012. Maar ook de wederopstanding van de legendarische groep Minny Pops maakt deel uit van de activiteiten rond Ultra.

Minny Pops 3dec
Minny Pops en Dick Polak (Foto: Marcel Harlaar)

Op 3 december was de eerst Ultra avond in Roodkapje te Rotterdam. Behalve een eerste optreden van de Minny Pops in bijna 30 jaar, lag de nadruk verder op nieuwe Ultra-achtige acts. De avond begon met een verwarring zaaiend optreden van Gul Night Out. Vervolgens wat het de beurt aan de Minny Pops. Er stonden drie oud-leden op het podium: toetsenist/drummer Wim Dekker (ook in Smalts), Bassist Pieter Mulder (Smalts) en zanger en oerlid Wally van Middendorp. Als gast hadden ze Mecano-voorman Dick Polak, op accordeon, meegenomen. Deze sloot met zijn ingetogen spel wonderwel aan bij de Nederlandstalige songs van de voormalige theaterproductie ‘Poste Restante’ (uit 1983). Van Middendorp verviel direct weer in zijn rol van stoïcijns voor zich uit kijkende, stokstijf staande frontman van de band. Hij declareerde zijn teksten meer dan dat hij zong. Naarmate de korte set van vier nummers duurde, kwam Pieter Mulder meer los en overstemde zijn bas de elektronische melodieën van Wim Dekker. ‘Poste Restante’ is niet het meest spannende album van de Minny Pops. Maar desondanks was er een lichte spanning en opwinding in het zaaltje Dat belooft wat voor de shows in Engeland in januari en later in Nederland, dan spelen ze andere materiaal dat vroeger veel ruiger klonk.

Rats On Rafts

IMG 3032 kopie
Spoelstra (Foto: Marcel Harlaar)

Na de oude, originele Ultra werd het tijd voor hedendaagse Ultra. Allereerst in de vorm van Danny Ramirez uit Leiden. Deze  punk-singersongwriter is gespecialiseerd in murder ballads. Hij zong zijn nieuwe  kerstsongs waarin moord en kerstbellen hand in hand gaan. Vervolgens deden Rats On Rafts een speciale Ultra-set, waarin ze meer experimenteerden dan tijdens hun afgelopen concertserie. Alle zeven songs klonken schotser en schever, alsof ze door een Ultra-mixer waren gehaald. Hoogtepunt was de manische versie van ‘Ghost Rider’(van Suicide). Tevens speelden ze een nieuwe, titelloze, nieuwe song. Het jonge publiek vooraan (de vele ‘ouderen’ stonden achteraan)  schreeuwde om meer, maar het tijdschema liet dat niet toe. In de zaal ging intussen het nieuws rond dat Rats On Rafts getekend zijn door Top Notch.

Aan Spoelstra, de one-man electronica  act van het Narrominded label, de ondankbare taak om in het leegstromende  zaaltje de avond af te sluiten. Hij deed dat met verve, maar een groot deel van het publiek stond al elders naast de zaal na te praten over deze opwindende opwarmer voor alle komende Ultra gebeurtenissen. Houd de Facebook groep Ultra2012 en de Gonzo site in de gaten!

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!