Een technotovenaar met pit

Muzikale duizendpoot en tovenaar Andy Stott liet in Kunstencentrum Viernulvier horen wat hij met ritme kan. En dat is veel.
Andy Stott

Producer Andy Stott behoeft geen introductie meer. Dankzij zijn kilometerslange muzikale tentakels – hij kan dub-techno, dancehall, jungle, grime, you name it – en zijn onberispelijke gevoel voor textuur, zweeft hij als een alwetende verteller boven de Europese concert scene.

De duizendpoot heeft dan ook niet stilgezeten; met albums ‘Too Many Voices’ (2016), ‘It Should Be Us’ (2019) en ‘Never The Right Time’ (2021) blies hij zijn luisterpubliek weg met klinkende bassen, en gevoelige sound design. Op 3 juni geeft hij zijn trademark – cleane samples – het achterplan in een technoset die het publiek doet pompen als figuranten in een Tomorrowland-promofilmpje. 

De Balzaal van het herdoopte Viernulvier-kunstencentrum is toepasselijk verduisterd op 3 juni, wanneer producer en legende Andy Stott er zijn elektronische goochelkunst brengt. Hij doet dat geflankeerd door multi instrumentaliste Rojin Sharafi, die er na 2 weken residentie in Vooruit met producer épong de toon zet voor een experimenteel buffet om van te smullen. 

Synth en santoor

Sharafi’s opstelling verbindt naar goede gewoonte traditie aan het heden. Met haar Prophet 8 analoge synthesizer, twee geconnecteerde Moog semimodulaire synths en de Indische santoor ontwijkt ze melodie voor een rauwe klankverkenning, terwijl épong die naar het lichaam vertaalt aan de hand van een drumset, drummachine en sampler. Zo raast hij allerlei vormen van basgeweld af tot hij landt bij aanstekelijke hardcore die het publiek doet verwilderen.

High Definition

Stott sluit naadloos aan; met een high definition productie gestuwd door een organische onderstroom van broeierige, slepende bassen, subs en 4/4s, tovert hij de Balzaal mee om tot een club. Zijn essentialisme in ritme krijgt kleur aan de hand van catchy damessamples die soms bijna tegen kitsch aanleunen; ze tonen Stott’s tijdsgevoeligheid, en herinneren ons aan het feit dat hij uit zijn enyclopedische kennis van elektronische muziek, een hyperherkenbare sound kon persen. 

Met grimey chimes en wollige distortion creëert hij het type moeras waar we oh zo graag in wegzinken; dat is omdat hij ons steeds terug bij de hand neemt met onweerstaanbare hi hats, kicks en drones, die doen zweven als in een jungle bij nacht. Stilstaan is alvast uit den boze; want waar Stott in de Handelsbeurs in 2015 en op Over Tijd in 2016 nog op virtuoze wijze een les in muziekgeschiedenis uit zijn decks puurde, krijgen we hier vooral te horen wat de tovenaar met ritme kan. En dat is veel.

Gezien: Andy Stott – Balzaal, Kunstencentrum Viernulvier, Gent – 3 juni 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!