Een eentonige bergketen

We kwamen deze keer voor twee bands waar we al veel goeds over hadden gehoord. Van Aluk Todolo hebben we zelfs muziek in huis, die we interessant en goed genoeg hadden bevonden om de benenwagen te nemen.

Witch Trail wordt als nieuwe Gentse sensatie gepromoot. Het trio begon snedig aan hun set, die een beetje tussen diverse genres in valt. Veel noiserock, wat postrock, wat metal, wat indie, wat black en een drummer en gitarist die elk nu en dan een paar nootjes zongen. De muziek die het trio bracht klonk behoorlijk technisch en in eerste instantie ook heel afwisselend, gelaagd en boeiend. Maar na een kwartier kregen we de indruk dat Witch Trail eigenlijk voortdurend hetzelfde nummer bracht, met dezelfde trucjes, wisselende passages, uitbarstingen en rustmomenten. Pas helemaal naar het einde van de set toe klonk Witch Trail weer wat meer bevlogen.


Het trio Parijzenaars van Aluk Todolo evolueerden van black metal naar krautmetal met uitstapjes naar alles daartussen in. Indrukwekkend bij de opstelling is het immense drumstel, met cimbalen die op Lemmy-hoogte stonden opgesteld. Een medetoeschouwer proclameerde dat Aluk Todolo vijf huizenblokken verderop nog was te horen, en daar kan best iets van aan zijn. De geluidsmuur die het trio optrok heeft namelijk ook baat bij een hoog volume. Laag boven laag tot een soort geluidsmuur annex brij ontstaat totdat ieders oren er voor een paar weken gaan van tuten, zoiets. Vooral de drummer wist te imponeren, al deden de andere twee metalheads net zo goed hun best. En dat was meteen een beetje het euvel met dit concert. Aluk Todolo mag dan ooit wel metal of iets waarin metal een groot ingrediënt was, hebben gespeeld, nu blijven alleen de poses en een indrukwekkend drumstel over. Net als bij Witch Trail klonk de band na een tijdje wel heel eentonig. Krautrock mag dan wel op herhaling leunen, teveel is teveel. De Fransen speelden al eerder in de Pit’s, hoorden we van andere aanwezigen, en wisten toen wel een zeer positieve indruk na te laten. Diezelfde mensen vonden er, net als ondergetekende, deze keer niet veel aan. Ach ja, het waren ten minste mooie cimbalen.

Gezien: Witch Trail + Aluk Todolo, 18 april 2017, Pit’s Kortrijk
Tekst: Patrick Bruneel – Foto’s: Stephan Vercaemer

tekst:
Gonzo (circus) Crew
beeld:
Aluk Todolo - (c) Stephan Vercaemer
geplaatst:
za 22 apr 2017

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!