E.X.

De bandnaam zei ons in eerste instantie weinig of niets. Even google raadplegen dan maar, de ultieme oplossing voor heel wat vragen. Noppes. De bandnaam levert bevreemdende resultaten maar absoluut niet wat we zoeken. Toch komen we er achter dat de afkorting staat voor Save Your Pretty Heart. Het oorspronkelijke trio van Peter ‘Harry Rag’ Braatz (zang), Uwe Jahnke (gitaar) en Thomas Schwebel (bas) richtten de band op in 1977 te Solingen, Duitsland. In 1979 verscheen het eerste plaatwerk, toen nog punky van aard. Holger Czukay produceerde het tweede album, Schwebel ging naar Fehlfarben, de rest speelde op Czukay’s ‘On The Way To The Peak Of Normal’ en toen was het over en uit met S.Y.P.H. Inmiddels was de initiële punk vervangen door Neue Deutsche Welle, die begin jaren 1980 echt opgang maakte. De band verrees doorheen de jaren regelmatig en verdween telkens al snel van de radar. Tot nu. De twee vorige wapenfeiten waren bijdrages aan eerbetooncompilaties voor The Fall en The Monks, maar nu schreven ze nog eens een volwaardig album. En opnieuw gaat het een beetje alle kanten op. Duitstalige teksten, veel Neue Deutsche Welle, hier en daar wat krautrock (‘Vorhof Im Doof (Doof Im Hof Return)’, ‘Japanische Hotels’) of een lichte toets psychedelica. Dat laatste eigenlijk voornamelijk in de teksten, voor zover we die begrijpen. Er staan trouwens net zo goed een paar instrumentale stukken op, die al snel naar lounge neigen. De afwisseling zorgt ervoor dat ‘E.X.’ net niet té oubollig klinkt. Daar komt de drang van de band naar experiment en avant-garde bij, zaken die ze steeds hebben gebruikt om de grenzen van hun liedjes te verbreden. We hebben er geen idee van of de Duitsers het in deze incarnatie lang zullen volhouden. Misschien duiken ze gewoon weer onder, tot 2017 voor alweer een jubileum.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
SYPH_EX
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!