Sonic Boom, het alias van Peter Kember en indertijd lid van het invloedrijke Spacemen 3, deed de mastering van het debuut van het uit Bristol afkomstige kwartet Spectres. Hij zal er heel erg mee in zijn nopjes zijn geweest, want deze bende lawaaimakers eren niet alleen zijn band, maar tevens Swervedriver, Loop, Sonic Youth, The Jesus And Mary Chain, My Bloody Valentine en zo nog wel een resem bands die niet alleen shoegaze maakten, maar net zo goed een behoorlijk stevig gitaartapijt konden neerleggen dat weinig had te maken met schoentjesstaren maar met psychedelische freakrock. Tien nummers staan verzameld op ‘Dying’, waarvan er een paar eerder verschenen. ‘The Sky Of All Places’ kwam uit in de Too Pure Singles Club, ‘Sea Of Trees’ was een gratis digitale download voor het tienjarige bestaan van het label en ‘Where Flies Sleep’ is een nieuwe interpretatie van datzelfde ‘The Sky Of All Places’. Beide versies volgen na anderhalve minuut verschroeiende white noise die de plaat opent en die meteen de toon zet: dit wordt een stevige brok. De twee versies lopen als het ware in elkaar over en staan bol van gitaarstormen, bevreemdende zang die net als bij de Reidbroertjes helemaal verzuipt in het loeiharde gitaargeweld en drums die kletteren door de vele cymbalen. Het is nog maar het begin, want deze nummers kunnen nog enigszins worden beschouwd als een poging tot pop. Spectres heeft er zijn lol in en gaat verder op de plaat alsmaar dieper in depressies zaaiende psychfreakrock duiken, met de nodige elementen uit de donkerste hoeken van shoegaze. Alcoholmisbruik, slaapproblemen, existentiële angst en de dood vormen de basiselementen voor de duistere teksten. Deze onderwerpen verdragen geen lichtvoetige popmuziek en dat krijgen we van Spectres dan ook niet voorgeschoteld. Een zeer geslaagde brok lawaaierige muziek, dat wel, die niet alleen het verleden eert maar ook nog eens uitermate urgent en actueel klinkt.
