Dubbel in de club

Het laatste gratis concert in 4AD in het kader van Stad Onderstroom in Diksmuide was een mooie dubbel: Muziekvereniging De Clingse Bossen en Whispering Sons

Club Goesting

Muziekvereniging De Clingse Bossen kwam er zijn debuut voorstellen dat eerder dit jaar verscheen op Wazever, met de hulp van Consouling Agency. Drummer Jan D’Hooghe heeft een ferm muzikaal verleden en koos voor een zwart kostuum. Lars Senders speelt gitaar en knutselt een klankentapijt met elektronica. in elkaar. Loops, stemmetjes, beats, het kan en mag allemaal. Hij koos voor een plattelandslook, met pet en baard. En veel zweet, vooral omdat beide heren zich letterlijk in de kijker en het zweet speelden. Beiden wonen in de buurt van Clinge, elk mooi  aan een kant van de landsgrens Nederland-België, waar hun repetitiekot ook is gelegen. En de parenclub Club Goesting, waar ze zo halverwege hun set een opmerking over maakten en tegelijk hun nieuw nummer met dezelfde titel presenteerden. Het siert het duo met de gekke groepsnaam die doet denken aan een fanfare, dat ze het allemaal niet te serieus nemen. Ook, en in de eerste plaats, zichzelf niet. Dat houdt het duo echter niet tegen om een stevig gesmaakte instrumentale set neer te zetten, die elektronica met postrock vermengt, met hier en daar een boerenbuitentoets. Plattelandspostrockmetal bedachten we ter plekke, maar dat kan ook aan onze Vedett gelegen hebben. Net dat beetje anders, ook omdat ze elk cliché vermijden, zorgt voor een uitstekend concert. De plaat (alleen vinyl) was al een uitschieter, live bewijst Muziekvereniging De Clingse Bossen dat ze heel wat in hun mars hebben.

Club Gothic

Whispering Sons was nadien aan de beurt. We zagen ze een paar jaar geleden, lekker pril met zangeres Fenne Kuppens in een schuchtere rol, een beetje onwennig nog, genietend van het succes maar tegelijk nog niet goed wetend hoe ermee om te gaan. Inmiddels is de band, met verder nog de net zo jonge snaken Kobe Lijnen, Lander Paesen, Sander Hermans en Sander Pelsmaekers, enorm gegroeid. ‘Endless Party’, op Wool-E en Daft, is alweer twee jaar oud, en nadien verscheen alleen nog een single (‘Performance / Strange Identities’). De beperkte output zorgde echter wel voor heel wat aandacht, een resem concerten in binnen- en buitenland, en nu ook in de West-Vlaamse polders. Van zodra Kuppens en haar muzikanten het podium betraden is duidelijk dat van die schuchtere, onwennige band niets meer over is. Ze kunnen hun eigen nummers uiteraard dromen en moeten ook tegemoet zien te komen aan hun idolate fans. Want die waren er namelijk, mensen die al een half uur of langer voor de set begon aan het balkon of dicht bij het podium stonden te wachten op hun idolen. En het waren niet allemaal jonge mensen. Vreemd vonden we dat. We kennen de platen van Whispering Sons een beetje, maar niet uit het hoofd. Het gros van de nummers komt uiteraard van hun album, en als er een ander nummer werd gespeeld, kenden we het eigenlijk ook. Maar dan van een album van drie decennia terug. Whispering Sons is dan ook een band met alle voeten in de eerste helft van de jaren 1980, toen alles zwart en depri mocht of moest klinken. Toch is dit voor deze band, die met een grote portie overtuiging zich helemaal smeet, geen probleem. Net omdat ze het zo goed doen, Kuppens’s stem perfect past en ze zich ook helemaal geeft op het podium. Waar ze in het begin nog eerder als een muurbloempje bij haar microfoon stond, is ze nu een diva (zonder kuren of allures). Een bisnummer kon er niet af (misschien hebben ze gewoon niet meer nummers dan ze speelden?) maar voor het overige speelde de band een zeer genietbaar concert.

Gezien: Muziekvereniging De Clingse Bossen + Whispering Sons – 4AD, Diksmuide – 31 augustus 2017
Tekst: Patrick Bruneel – Foto’s: Stephan Vercaemer

tekst:
Gonzo (circus) Crew
beeld:
Whispering Sons - (c) Stephan Vercaemer
geplaatst:
zo 6 aug 2017

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!