Drone Islands – Land Raising

Raffaele Pezzella (Sonologyst) heeft in het verleden al bewezen een goede neus te hebben voor ondergrondse muzikanten die actief zijn in ambient, drones en aanverwante genres. Met de uitstekende verzamelaar ‘Drone Islands–Land Raising’ lijkt hij zichzelf zowaar nog te overtreffen in zijn keuze. Twaalf bijdrages kent het album waarvan geen enkele ondermaats klinkt. Ondertussen in onze contreien als iets bekender staande projecten als Ashtoreth, Satori, Sonologyst en oudgediende Ah Cama-Sotz gaan in drone-strijd met onder meer Kammarheit, Stefan Klaverdal en Nihil Impvlse. Internationaal zoals altijd en zonder beperkingen slaagt Pezzella er opnieuw in ons vanaf de eerste tot de laatste drone te verblijden met kwaliteit.

Peter Verwimp is recent bijzonder actief met zijn project Ashtoreth. ‘Pilgrim’, zijn samenwerking met kluizenaar en mythisch figuur Grey Malkin (The Hare And The Moon) wordt alom geprezen. Sneller dan verwacht is er nu al een opvolger met ‘Hermit’, en als we het goed hebben begrepen zal het hier niet bij blijven. Voor ons niet gelaten want de leden van het duo lijken elkaar alleen maar te versterken waardoor hun gezamenlijke albums behoorlijk indrukwekkend klinken. Deze keer kijken ze naar het innerlijke, diep in het hermetische van het alleen zijn, van het zichzelf afsluiten van alles wat de rust kan verstoren. De sombere sfeer benadrukt de wanhoop en eenzaamheid van de excursie. In opener ‘The God In The Fields’ voegt de Australische violist en zanger Orryelle Defenestrate nog een extra dimensie toe. Interessant is tevens dat het duo niet blijft vasthouden aan drones op zich. In ‘The Veil’ is duidelijk een akoestische gitaar te horen, die het nummer een folky toets geeft. Net door het verbreden van hun muzikale parcours overtreffen Ashtoreth en Grey Malkin voorganger ‘Pilgrim’, en dat is zeer straf.

Alessio Antoni is de Italiaan achter het project Neraterrᴂ. Dark ambient is meer zijn stijl, al ligt de muziek uiteindelijk niet veraf van de hierboven beschreven verzamelaar en album. Hij kiest eveneens voor diversiteit en wil zich niet vastpinnen op een genre waarin heel veel projecten nauwelijks van elkaar zijn te onderscheiden. Claustrofobisch aandoende drones, melancholische klanken en donkere sferen kleuren dit debuut. Zeven nummers die telkens anders klinken door de vele gasten die Antoni bij zijn album heeft kunnen betrekken. En het zijn niet van de minsten: Northaunt, Alexey Tegin (Phurpa), Treha Sektori, New Risen Throne, Flowers For Bodysnatchers, Taphephobia, Ugasanie, Xerxes The Dark en Infinexhuma. Niet allemaal tegelijk, maar soms met één ervan of een duo. Net deze gastbijdrages maken ‘The Substance Of Perception’ tot een zeer geslaagd album. De indrukwekkende rij gasten geven binnen dit wereldje ook aan dat er heel wat respect is voor wat Neraterrᴂ wil en kan bereiken. Een vervolg komt er zeker, wist de man ons te vertellen.

tekst:
Patrick Bruneel
geplaatst:
wo 16 feb 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!