Dreams Of The Incorrupibles

Het is niet eenvoudig de muzikale activiteiten van Frans de Waard onder één noemer te brengen. Er zit vaak een aspect van ruis in, van noise, gevonden geluiden. Lo-fi is ook een van de trefwoorden die hem wel passen. De Nijmegenaar is vooral actief in samenwerkingen met anderen, zoals Jos Smolders, Roel Meelkop en Radboud Mens. Daarnaast heeft hij diverse soloprojecten. Voor elke hoedanigheid waarin hij optreedt, alleen of met anderen, heeft hij wel een naam. De lijst is lang, en er komen geregeld namen bij. Onder zijn eigen naam heeft hij ‘Courrière’ uitgebracht, gebaseerd op opnamen die vrienden van hem maakten tijdens een uitstapje met een kano in de Belgische Ardennen. Van die bron is weinig te herkennen. De Waard heeft er kennelijk nogal wat filters en andersoortige elektrische circuits op losgelaten, hetgeen heeft geleid tot een stream of consciousness van tonale en gruizige, brokkelende ruisklanken, die geen moment doen denken aan wildwatervaren of vredig peddelen. Je krijgt eerder de indruk dat allerlei elektromagnetische storingen uit de atmosfeer je knar bombarderen, tot het geluid uiteenvalt en er wat spettertjes overblijven die neerregenen op een bastoon van diep onder de grond. Op dat moment ben je halverwege de drie kwartier die dit werk in beslag neemt. In het genre van kraakmuziek staat hij zijn mannetje, zoveel is duidelijk. Maar ook zijn samenwerkingen zijn de moeite waard, zoals de mini-lp ‘Courage/Cowardice’, die hij onder de naam Freiband opnam met Bass Communion (ook wel Steven Wilson). De ruis krijgt in ‘Courage’ een ontzagwekkende diepte, alsof die zich ontrolt boven een peilloze afgrond. Het vormt de voedingsbodem voor een telkens optredend zacht ratelen, dat naar snel uitdijt en verdwijnt. In ‘Cowardice’ stroomt de ruis voor vervormde gitaaruithalen langs, alsof de wereld van herkenbare muziek zich achter een gordijn van neerstortend zand afspeelt. Nog meer vervreemdend en spookachtig is de flexidisc ‘Dreams Of The Incorruptibles’ waarop hij samenwerkt met Michael Esposito, een Amerikaan die zich heeft verdiept in geestelijke activiteit bij mensen die klinisch dood verklaard werden. Het doet denken aan de reis van de geminiaturiseerde duikboot in ‘The Fantastic Journey’, die zich een weg zoekt door een menselijk lichaam. Je hoort hoe het door barrières breekt, waar soms ontmenselijkte stemmen in opduiken. Op het omslag gaat Esposito in op zijn theorieën.

tekst:
René van Peer
beeld:
Michael_Esposito___Dreams_Of_The_Inco
geplaatst:
wo 19 dec 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!