DoomooD

Francesco Bucci (trombone, tuba, componist), Paolo Raineri (trompet, bugel) en Beppe Mondini (drums) riepen zichzelf uit als de eerste band die brass metal speelt. Letterlijk te nemen, want met twee blazers en een drummer klinken de Italianen helemaal anders dan de doorsnee metalband. Het trio gaat er elke keer weer, zowel op plaat als op het podium, keihard tegenaan en verzorgt een niet te vergeten luisterervaring. Op debuut ‘Brassphemy Set In Stone’ (2016) hielden ze het nog volledig instrumentaal. Dat veranderde op ‘Apocalips’ (2018), toen de band voor twee nummers een gastzanger inzette. Dat doen ze ook op ‘DoomooD’, met andere gasten uiteraard en voor drie nummers. De titel van de plaat geeft het al een beetje weg: het derde album van het trio uit Faenza is trager en donkerder dan voorheen. Ottone Pesante kiest grotendeels, maar niet enkel en alleen, voor muziek die zowaar richting funeral doom gaat. ‘Tentacles’, met gastzangeres Sara van de band Masa, neigt naar symfonische metal. ‘Serpentine Serpentone’ en ‘Strombacea’ hebben Silvio van de band Abaton op zang, waardoor beide nummers meteen richting black metal opschuiven. Het is deze variatie qua stijlen die ervoor zorgt dat ‘DoomooD’ boeiend blijft, ook voor hen die blazers in metal maar niks vinden. Ottone Pesante verlegt elke keer weer zijn grenzen, ook qua composities. Het palindroom was het uitgangspunt, waardoor de muziek van begin tot eind en omgekeerd tot in de kleinste details aan elkaar vast hangt. Knap.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
OttonePesante_Doomood
geplaatst:
za 19 sep 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!