Domino

Als we niet beter zouden weten dan waren we er van overtuigd dat Dan San een band uit Londen was, waar een van de mannelijke leden een relatie met Laura Marling heeft of heeft gehad. De Walen liggen in het geluid namelijk precies tussen Mumford & Sons en Noah And The Whale. Aanstekelijke indiefolk met lichte verwijzingen naar postrock en veel harmonische samenzang. Het debuut ‘Domino’ begint meteen met een van de hoogtepunten van de plaat, ‘Moon’. Klein beginnend in een combinatie van een ijzige gitaardrone over folk tolkwerk, waar geleidelijk piano, viool, drums en uiteindelijk de zang toe wordt gevoegd. We are lost in the dark room, herhaalt de band als enige tekst. Weinig woorden, maar in de muzikale context meer dan genoeg om te bezweren. Een formule die Dan San meerdere male herhaalt en steeds met het gewenste effect. Donkere frase die botsen met de juiste lichte folk, die eerder bij een betoverend blauwe lente hemel lijkt te horen. ‘Domino’ vormt een warm en dromerig geheel, waarin het makkelijk wegzakken is met daarbinnen een paar uitschieters die langer blijven hangen. Met name ‘The End Of The Day Part II’, waarin het kwartet Luikenaren het midden lijken te zoeken tussen Crosby, Stills, Nash And Young en Pink Floyd, is een indrukwekkend epos. Maar ook de eerste single ‘Question Marks’ en ‘Heavy Mist’ zullen het goed doen, zeker bij liefhebbers van de Londense folkscene of de baardfolk van Fleet Foxes, net als de opener ‘Mist’. De rest blijft daar nog wat bij achter, maar ontstijgen het niveau ‘opvulling’ wel degelijk.

tekst:
Tjeerd van Erve
beeld:
DanSan_Domino
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!