Dolorous

Gil Hockman is een moderne troubadour die voortdurend heen en weer reist tussen zijn geboortestad Johannesburg en Berlijn. Hij noemt zichzelf een neofolkie, vooral omdat hij in het verleden voornamelijk folkmuziek speelde maar inmiddels ook andere muzikale oorden opzoekt waarin hij invloeden van overal weet te verwerken. Zijn debuut ‘Too Early In The Journey’ uit 2011 klonk al veelbelovend, al kon er nog wat aan de kwaliteit worden geschaafd. Daar heeft Hockman deze keer een oplossing voor gevonden door een waaier aan stijlen te brengen, die gaan van singersong naar jazz (afsluiter ‘Far Away’) of maffe electro (het prachtige tegendraadse ‘Pass The Ball’). Het afwisselen van genres zou bij veel artiesten kunnen leiden tot een verzameling losse nummers. Hockman weet dit mankement te vermijden door zijn aangename stem, teksten die voornamelijk over existentiële angst en verloren liefdes handelen en vooral de melancholische sfeer die, al klinken de nummers heel divers, toch over de elf liedjes aanwezig blijft. Rustig voortkabbelend, stijlvol in elkaar geknutseld en net niet te gelikt. Hockman slaagt vooral in zijn opzet door de loepzuivere productie, waardoor elk geluid perfect op zijn plaats valt. Hockman slaagt er in met minimale middelen een bij momenten groots klinkende plaat te maken, waar geen zwak moment is te bekennen.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
GilHockman_Dolorous
geplaatst:
di 7 apr 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!