Wie voor Gonzo (circus) schrijft, is contractueel verplicht om improviserende Japanners goed te vinden, maar we zijn oprecht als we stellen dat het viertal Minamo tot de meest interessante exponenten van het genre behoort. Ook op hun negende album Documental primeert de sfeer en wordt zo ingetogen gespeeld dat het nauwelijks te geloven is dat hier vier mensen aan het werk zijn. De basisgeluiden zijn akoestisch (gitaren en piano) en minimalistisch. De tonen mogen lang uitwaaieren en er wordt goed gebruik gemaakt van het element stilte, terwijl de elektronische laptopmanipulaties het geheel subtiel ondersteunen. Het is natuurlijk muziek die een bepaalde tijd en plaats nodig heeft om tot zijn recht te komen, maar bij (pv) was de timing toevallig voor één keertje perfect. En laat ons nu met rust: wij willen verder staren naar de sneeuw die niet smelt.
