Als je in Griekse muziekarchieven gaat rondschuimen, kun je van alles tegenkomen. Rebetika, meerstemmige zang en slepende dansen met klarinetbegeleiding uit het uiterste noordwesten, grootsteedse laiká, die met groot gemak stijlen en instrumenten leende uit pop en amusementsmuziek. Het Gentse label Radio Martiko, dat zich richt op eclectische muziek waar naar hun idee te weinig aandacht voor is, heeft een tweetal platen met Grieks repertoire uitgebracht: ‘Ena Tefariki’ en ‘Divine Reeds’. De eerste, een dubbelaar, bevat nummers uit het laiká-genre. De ondertitel leest als een aanprijzing, met kreten als ‘Farfisa Madness’ en ‘Rocking Bouzoukis’. Zoals dat gaat met luidruchtige lofprijzingen, rieken ze naar verkooppraatjes die de aandacht afleiden van mogelijke gebreken van de waar. Dat is ook het geval bij ‘Ena Tefariki’. Op het vakmanschap van de meeste muzikanten is weinig aan te merken. Het probleem zit wat mij betreft in de muziek zelf. Een paar uitzonderingen daargelaten kan die het maar niet over zijn hart verkrijgen om de diepte in te gaan. ‘Ena Tefariki’ plaatst tussen veel muzikale middelmaat een enkel briljant nummer, zoals ‘Anastenazo Kaigontai’, een treurzang begeleid op een akoestische gitaar en een versterkte bouzouki. Het nummer grijpt terug op de stijl die begin vorige eeuw gebezigd werd door Grieken in Turkse havensteden. Ronduit stuitend, daarentegen, is het orgeltje van Vassilis Vissiliadis, waarmee de verzameling opent. ‘Divine Reeds’ bestaat uit tien korte opnamen van de Epirotische klarinettist Tassos Chalkias. De muziek ligt dichter bij de regionale stijl. Langzame, gedragen dansen met solo’s die alle kanten op vliegen. Jammer genoeg komen de meeste stukken ternauwernood boven de drie minuten uit, worden vaak weggedraaid. De diep melancholieke melodieën krijgen zo eigenlijk geen kans om zich in je ziel te nestelen.
