Distant Curving Horizon. The Primal Broken Passage. Beneath The Scorching Sun

Dirk Serries is al lang de man niet meer van de atmosferische geluidsspiralen onder de vidnaObmana-vlag. Of van de gitaardronestormen met Fear Falls Burning.

Serries is de voorbije jaren het pad ingedraaid van de totaal vrije improvisatie, van pure avant-garde, vaak uitkomend bij free jazz. Hij is nooit vies geweest van collaboraties –we denken spontaan aan projecten met onder meer Steve RoachSteven WilsonAidan BakerMachinefabriek en Asmus Tietchens– maar de voorbije jaren regent het werkelijk samenwerkingsverbanden: Yodok III (met Kristoffer Lo en Tomas Järmyr), Kodian Trio (met saxofonist Colin Webster en drummer Andrew Lisle), Fantoom (met onder andere René Aquarius en Otto Kokke van Dead Neanderthals) en diverse wisselende formaties met veel van de hierboven vermelde muzikanten.

Met de Zweedse drummer Tomas Järmyr zetelt Serries niet alleen in Yodok III en The Void Of Expansion, maar presenteert hij een nieuw trio met gitarist Eirik Havnes als derde kracht. Bij Serries bestaat een album vaak uit een lange track; en op ‘Distant Curving Horizon. The Primal Broken Passage. Beneath The Scorching Sun’ is dat niet anders.

Opnames (ditmaal in de Olavshallen in het Noorse Trondheim) zijn meestal gebaseerd op improvisatie waarbij alleen de grote lijnen op voorhand worden uitgetekend. Net als de getijden van de zee bouwt het trio de spanning geleidelijk op, om terug te vallen tot rust en verstilling; om van daaruit opnieuw naar een climax toe te werken. Van ambient, drones, krautgrooves, psyche naar jazz; en weer terug. Rustig beginnen, elkaar verkennen en elkaar de ruimte laten, is ook hier het startpunt. Beetje voorspelbaar misschien, maar zo werkt het doorgaans.

De drummer is de dirigent, de twee gitaristen het orkest. Samen vormen ze de perfecte sparringpartners. De gitaren zoeken de harmonieën op, terwijl de drummer hen tegelijkertijd probeert op te jagen én bij elkaar houdt. Het is de drummer die richting jazz gaat; de gitaren die huilen, galmen en zoemen. Wie het niet zo begrepen heeft op free jazz, maar houdt van Serries’ typische gitaardrones is hier zeker aan het juiste adres. De zoveelste interessante tak aan ’s mans rijke boom.

tekst:
Serge De Pauw
beeld:
HavnesJrmyrSerries_Distant_Curving_Ho
geplaatst:
za 4 jan 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!