Dissociative Identity

Als stichtend lid van de ‘Hermetische Orde Ter Bestrijding Van De Overbodige Cover’, worden we geprovoceerd door de nieuwste lichting Wool-E Tapes. Het blijft een raadsel waarom de getalenteerde Jurgen De Winter energie blijft stoppen in het recreëren van zijn Grote Invloeden (tracks van Absolute Body Control en Snowy Red), terwijl zijn eigen werk uitstekend is. Maar dat hij ‘I Wanna Hurt’ van The Screamers weer onder de aandacht brengt, vergeven we hem wel (bijna). Interessanter zijn elf eigen tracks, die een (h)eerlijk wazig beeld vormen van wat er via ingewikkelde bekabeling door de man zijn hoofd gaat. Analoge machines dus, en wie ongeïdentificeerd wil blijven zorgt voor camouflage: onscherpe foto’s en stemvervormingen heersen op deze cassette. Wazig maar authentiek, want Unidentified Man is het type dat liever eenzaam achter een synthesizer kruipt, dan dat hij op één of ander podium door de massa toegejuicht wordt. In deze persoonlijke wereld zijn medewerkers slechts passanten, en dit keer mag KrIIstal Ann (Paradox Obscur) via stem en keyboard de vintage electrosound in de richting duwen van de eerste incarnatie van Poésie Noire. Unidentified Man is dus niet vies van een steelse blik richting elektronische popmuziek, en dansen is niet verboden. Door zijn sterke instrumentele tracks, die nauwer aanleunen bij de begindagen van pakweg Front 242, waait echter de kilte van een Koude Oorlog met Russische zendfragmenten en doorgeknipte telefoonlijnen. Omwille van het woord ‘Christmas’ op de hoes en een cover van The Cure in de tracklist, hadden we onze vitriool al klaargezet, maar toch slaagt de vette analoge sound van Kinex Kinex er in om onze vooroordelen gedeeltelijk weg te hameren. Dit nevenproject van Raphaël Haubourdin, de vocalist van Organic, mikt schaamteloos op de darkwave tegeldansers uit het midden van de jaren 1980. Kinex Kinex slaagt muzikaal in dit opzet, maar overdrijft in het vocale departement. We gaan niet zeggen dat de stemkunst van Haubourdin nooit werkt, maar soms klinken zijn gedeprimeerde vocalen als de leadzanger van Clan Of Xymox, die net geraakt werd door een verdovend pijltje dat eigenlijk voor een nijlpaard bestemd was. Elders haalt zijn rocktraditie de bovenhand, en schreeuwt ons referentiekader: The Cassandra Complex! Ironisch of niet, de track ‘Christmas Time’ doet ons vooral zin krijgen om onherroepelijke dingen te doen met elke gevelkerstman die we waarnemen. Beide cassettealbums hebben een beperkte oplage en een eeuwig leven als download.

tekst:
Peter Vercauteren
beeld:
UnidentifiedMan_DissociativeIdenti
geplaatst:
wo 19 dec 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!