Discourse

Eerst was er de noiserockband Hollywoodfun Downstairs, een band die het muzikaal al zeer goed deed. Uit de resten van die band ontstond het duo Tuscoma en dat is heel andere koek. De fantastische octopusdrummer Joe Wright en zanger/gitarist Kurt Williams, beiden uit Wellington, Nieuw-Zeeland, wilden het namelijk een heel stuk rauwer en schoven muzikaal meteen op richting black metal. De plaat zou vergezeld gaan van een Europese tournee en dat zou initieel de enige mogelijkheid zijn geweest om het dubbelalbum aan te schaffen. Er zou geen digitale versie komen en ook geen cd. Het coronavirus gooide echter gitzwart roet in het eten, waarna de band besliste om ‘Discourse’ toch maar digitaal beschikbaar te maken en de 250 fysieke stuks via hun label de wereld in te sturen. Jammer, want Tuscoma is live een intense belevenis die ze met de hulp van producer Chris Johnson, die op het titelnummer bas speelt, meer dan behoorlijk hebben weten te benaderen op ‘Discourse’. “Blackened post metal” of “blackened hardcore”, het zijn maar etiketjes voor de acht knallers op deze plaat. Slechts nu en dan halen ze er de vaart een beetje uit, puur om op adem te komen.

Het duo Parijzenaars KRV debuteert met een album waarop zeven rauwe black metalnummers staan. Hier en daar pleurt het duo er een exotische sfeer doorheen, alsof ze zin hadden om wereldmuziekliefhebbers zwaar in de zeik te zetten (en waarom ook niet). De teksten zijn in het Frans, Engels en Kroatisch, de taal die ook voor de bandnaam werd gebruikt. KRB betekent ‘blood’ en wordt eigenlijk uitgesproken als ‘kury’. Een taallesje in een recensie over black metal, het is al net zo exotisch als de band zelf. Het is net de drang om uit het keurslijf te kruipen die KRV’s debuut tot een interessant album maakt.

Het Deense eenmansproject Afsky (Ole Pedersen Luk) had zin om voorganger ‘Sorg’ te overtreffen, en hoe. De titel van het album alleen al: ‘Ik Droom Me Vaak Dood’. Het album focust zich op de arbeider die zich heel zijn leven afbeult voor zijn baas de geldwolf en is mee geïnspireerd op poëzie van onder meer Emil Aarestrup en H.C.Andersen. Meer informatie daarover is te vinden in het mooi vormgegeven boekje dat bij het album (vinyl) zit, tenminste voor degenen die Deens lezen en begrijpen. De muziek zelf is, op een paar akoestische passages na, behoorlijk fel. Blastbeats, magistrale riffs en de stem van Ole maken dit tot een heerlijk black metalalbum dat zich door zijn intensiteit en diversiteit weet te onderscheiden. We zagen de band, live laat Ole zich bijstaan door enkele gastmuzikanten, in het najaar van 2019. Afsky overdonderde ons toen, en doet dat ook met dit excellente album.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Tuscoma_Discourse
geplaatst:
vr 23 okt 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!