De eerste HEALTH lp was hard, rauw, manisch (zie GC #87). The Boredoms, Liars en This Heat in een spastische moshpit. Het was even slikken daarna, toen het hele album werd vermangeld tot elektro, Italo en Jan Hammer-thema’s op de remixplaat DISCO. Moet kunnen, dacht ik mild, en bovendien verscheen niet veel later de werkelijke opvolger ‘Get Color’ (zie GC #93). Die plaat was minder hectisch en neeg meer naar elektro-rock, maar was er niet minder om (en de optredens waren nog steeds overdonderend). De heren zetten de remixtraditie nu voort met DISCO2. Was het maar disco. Dat de ‘Die Slow’-remix van collega-neuroot Chris Clarke ontbreekt verbaast me niets: het is hier waterige house en chillwave wat de klok slaat. Javelin produceert kleverige zomer-hip hop, de remix van Tobacco is veel slapper dan wat hij op ‘Manic Meat’ liet horen, en de mix door CFCF doet me denken aan ‘Sunshine Reggae’. In vrijwel alle mixen zijn de vocalen behouden; vormt de zachtaardigheid daarvan normaal een fijn contrast met alle hectiek en noise, hier versterkt het de constante weeïgheid. Andere remixers zijn onder meer Gold Panda, Pictureplane en Small Black. Crystal Castles hebben als enige iets behouden van de ontregeldheid van het origineel, maar het eenzame echte lichtpunt is het nieuwe ‘USA Boys’, een verrassend staaltje melancholische synthipop. Alles bij elkaar is DISCO2 zeer geschikt voor bij een lauwe rosé op een plakkerig strandfeestje; iedereen die onverdunde HEALTH hoog heeft zitten verwijs ik gaarne door naar ‘Sisterworld’ van Liars (zie GC #96). De Pet Shop Boys zijn tot ‘Disco 4’ gekomen; van mij hoeft HEALTH er geen voorbeeld aan te nemen.
