Lang geleden dat we nog iets hoorden van Dirty Projectors. Met ‘Bitte Orca’ en ‘Swing Lo Magellan’â werden ze een half decennium geleden één van de hipsternoepjes van het moment. Ondertussen zijn we dus vijf jaar na die laatste plaat en viel de toenmalige band volledig uit elkaar. Net als de relatie tussen frontman David Longstreth en gitariste Amber Coffman. Na de publieke relatiebreuk van de twee moest er puin worden geruimd. Binnen Dirty Projectors trok Longstreth het laken naar zich toe. Amber Coffman werkte ondertussen ook aan een soloplaat. Die liefdesbreuk wordt op deze plaat verwerkt. Of hoe moeten we anders de nummers van deze plaat interpreteren. ‘We had our own little bubble’ klinkt het in ‘Little Bubble’. Eerder ontbond Longstreth zijn futuristische afro indiesound al in ‘Up In Hudson’, een nummer dat terugblikt op het begin van de gecompliceerde relatie. Beide zaten in een andere relatie. Nu, muzikaal horen we indiepop ingekleurd worden door glitchy elektronica die je ook hoort op de laatste Bon Iver. De stem van Longstreth wordt vervormd. En dat soort door R&B beïnvloedde sound klinkt door heel de plaat. Het beste nummer van de plaat is misschien wel ‘Cool Your Heart’. Stuiterende indiepop waarop een vocale hoofdrol wordt opgeëist door R&B-prinses Dawn Richard ( D∆WN). David Longstreth sluit een moeilijke periode af. De neerslag daarvan is deze degelijke futuristische popplaat.
