Dat oogpupillen verwijden wanneer de duisternis valt, is wetenschappelijk bewezen. Zowel met de titel als de albumcover -een grote witte cirkel met een kleurige rand tegen een zwarte achtergrond- lijkt het Leedse vijftal te refereren aan de nachtelijke sfeer op hun derde langspeler. ‘Dilate’ komt weliswaar goed tot zijn recht tijdens nachtelijke autoritten, maar of de luisteraar dan grote ogen zal opzetten is twijfelachtig. Een postrockband als 65 Days Of Static flirtte al met elektronica en voor wie zich twee jaar geleden de ep ‘Elliptic’ aanschafte, was het toen al duidelijk dat deze art- rockers richting dance zouden opschuiven. Bovendien is de intelligente dansmuziek die op ‘Dilate’ te horen is eerder én beter gemaakt door Jon Hopkins, Moderat en Four Tet. Dat Vessels geen baanbrekend album heeft gemaakt blijkt al meteen uit de openingstrack. Hoewel ‘Vertical’ een knappe en beklemmende technotrack is, lijkt de beat wel erg sterk op die ‘Silent’ van The Fields. Tedere én tegelijkertijd donkere nummers ‘As You Are’ en ‘On Monos’ schurken zich dan weer met veel goesting tegen Four Tet en Andy Stott aan. Vessels heeft met zijn nieuwe worp dus geen onverdienstelijke, mooi geproduceerde, moderne IDM-plaat gemaakt maar ook de kans gemist om met het genre te experimenteren. Kortom: ‘Dilate’ is een goede pastiche.
