Dies Juvenalis

Witgekalkt, met zwarte hanenkam en bloederige tong. Zo maakten we destijds kennis met Massimo en Pierce (tegenwoordig Anarcocks): twee Zwitserse performanceartiesten, sekswerkers en pornoacteurs, die door Coil geëngageerd werden als dansers voor hun 2002 tournee. Het koppel maakt ook experimentele elektronische muziek, en daarin valt vooral op dat ze zich nooit van Coil kunnen of willen losmaken hebben. In vorm en inhoud. Er is de ode aan plezier en lust, er is het druggebruik, de doodsdrift, de magische inspiratie enzovoort. Bovendien was hun allereerste wapenfeit het nogal duffe Coil remixproject ‘Plastic Spider Thing’. Het schielijke overlijden van John Balance in 2004 vormt ook geen hinderpaal: zijn teksten en stem blijven (in pure, collage of gemanipuleerde vorm) rondspoken doorheen het hele bestaan (2002-2012) van Black Sun Productions. Slechte karakters zullen je zelfs vertellen dat het gros van hun muziek enkel interessant is omdat hun patroonheilige er zo vaak in opduikt. Thans wordt hun discografie mondjesmaat heruitgebracht, met nieuw artwork en qua prijskaartje geheel op maat van de kapitaalkrachtige vinylliefhebber. Deze twee releases uit de periode 2004-2007 zijn zeker niet het beste werk van Black Sun Productions, maar beide platen hebben zeker hun perverse charme voor al wie interesse heeft in planeet Coil en satellieten als Thighpaulsandra of Aural Rage. Wie Massimo en Pierce op volle creatieve kracht wil ervaren, bevelen we liever het vorig jaar her-uitgebrachte ‘OperettAmorale’ (2005) aan. Op dat dubbelalbum werken ze zeer bevredigend samen met onder andere Lydia Lunch, HR Giger en (verrassing) Coil.

tekst:
Peter Vercauteren
beeld:
BlackSunProduction_DiesJuvenalis
geplaatst:
do 20 dec 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!