Dierendag

Knalpot, het duo van drummer Gerri Jäger en gitarist Raphael Vanoli, is altijd druk in de weer geweest met elektronica. Daarmee vullen ze het grondwerk op dat ze met hun instrumenten geplaatst hebben. Dat deden ze al op hun debuut-ep ‘Sauce’.

Zeven jaar later hebben ze hun werkwijze steeds verder geperfectioneerd. Op ‘Dierendag’, toepasselijk gepresenteerd op 3 oktober, laten ze horen hoe flexibel ze opereren. Ze springen heen en weer tussen ritmes die al hakkelend en haspelend toch steeds precies op hun plaats vallen en voluit voortstomende akkoorden op gitaar die Jäger met krachtige slagen van extra brandstof voorziet.

Vervolgens remmen ze effectief af door net achter elkaar aan te lopen. Maar ook kunnen ze ruimte scheppen door zacht galmende tonen en akkoorden van de gitaar rondom synthesizertonen te weven, terwijl Jäger daar heldere tikjes overheen legt die opkomen uit een stevig basisritme. Het mag bij Knalpot alle kanten opgaan.

Het is verbazingwekkend hoeveel variatie ze in hun muziek weten aan te brengen. Soms klinken ze als een eenheid die de elektronsiche dansvloer met zijn klanken onveilig maakt, dan weer vliegen ze vooruit in dampende rock, om vervolgens muzikaal in tandem de hik te krijgen. De energie lijkt onuitputtelijk. Maar wat verzuchten mensen als ze moe zijn? Effe zitten.

Of, als de inspanning uitzonderlijk geweest is, effe liggen. Van Knalpot mag het allemaal. Ze openen hun ‘Dierendag’ met een zit-sessie, en bijna sluiten ze af door het uit volle overgave op een liggen te zetten. Maar uiteindelijk gooien ze de remmen los in ‘Erwin And Mitch’. Erwin mag eigenaardig dronken hinkelen, terwijl Mitch steevast de benen neemt. Met Knalpot weet je waar je staat: van het ene been op het andere. En het beste been is het verkeerde been.

tekst:
Gonzo circus
beeld:
Knalpot_Dierendag
geplaatst:
wo 12 feb 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!