Die Segnungen Der Neuzeit

Het Duitse Ant-Zen is nog steeds het moederschip, maar labelman Stefan Alt heeft de afgelopen jaren daarnaast enkele opmerkelijke satellieten in een baan rond zijn basis gelanceerd. Ant-Zen zelf staat grotendeels voor industrieel gerichte elektronica terwijl Hymen in het leven werd geroepen voor technoïde geluiden variërend van IDM tot ambient. Mirex focust zich op breakcore en Bazooka Joe ten slotte zweert bij analoge synthpop, minimal wave en retro-electro. ‘Die Segnungen Der Neuzeit’ is in alles trouw aan het credo van het sublabel. In zestien Duitstalige tracks wordt de sfeer van de jaren 1980 en meer bepaald de zogenaamde Neue Deutsche Welle lustig gereanimeerd. Er wordt vrolijk gegraaid in de nalatenschap van Der Plan, Palais Schaumburg, Andreas Dorau & Die Marinas, maar ook D.A.F. en Cabaret Voltaire laten muzikaal residu achter. Met slechts een handvol (cd-r)releases en een verdwaald nummer her en der op een compilatie op onder meer Kernkrach (‘Slippenbekenntnisse’), Sub.Ver.Siv en het Wit-Russische Invasion Wreckchords wist Rasputeen (voorheen Rasputin) niettemin door te sijpelen tot op de undergrounddansvloer met bescheiden ‘hitjes’ als het hilarische ‘Das Leberwurstbrot’ of ‘Schluss Mit Der Burokratie’. De opzettelijk banale, bij momenten ietwat onnozele teksten relativeren de idolatrie enigszins, maar maken ook dat Rasputeen net dat tikkeltje minder straf is dan collega’s Welle:Erdball, Sonnenbrandt of Sickdoll.
Tonikom en Twinkle zijn de Ant-Zen neofieten van dienst en hebben beiden wat met vette beats. Tonikom laat aanvankelijk haar bigbeats knallen alsof de jaren 1990 nooit opgehouden zijn, maar glijdt naar het einde toe, lichtjes buiten adem, naar een trip van dub(step) en ambient. Tussendoor mixt Rachel ‘Rocktard’ elke denkbare elektronische stijl – van trance, drum ‘n’ bass, (tribal) techno en IDM tot industrial – door elkaar en daar precies wringt het schoentje. ‘Epoch’ is bijgevolg alles tegelijk en tegelijkertijd niets van dat alles. Het album is daardoor alleen interessant voor wie Meat Beat Manifesto, Beefcake of The Dust Brothers volstrekts niets (meer) zeggen. (www.tonik.org)
Het Franse duo Twinkle is aanzienlijk complexer, ruwer -niet in het minst door de vervormde ritmes- en leunt op zijn best aan bij de (industriële) hiphop van Dälek zoals in het slepende ‘L’Altération Cinglante’ of het stuwende ‘Joue Avec Moi’. In die gevallen is ‘Le Jouet’ puur testosteron. Is het de geknipte soundtrack bij de beelden van jongeren uit de Franse banlieues die op het punt staan de boel te laten ontploffen. Iemand recent nog ‘ns naar ‘Baise-Moi’ of ‘La Haine’ gekeken? Zet de klank van die films uit en jaag Twinkle door de boxen!

tekst:
Peter Vercauteren
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!