De bandnaam Motorama klinkt ons uitermate bekend in de oren, maar is het niet. En ook hun muziek klinkt bekend en aangenaam in de oren, maar is het evenmin. Motorama is namelijk een Russische band die al jaren actief is. Voor ‘Dialogues’ besloot Motorama om de teksten in het Engels te brengen, in een hernieuwde poging om de landsgrenzen te overstijgen qua populariteit. En dat zal gezien de kwaliteit van de dromerige postpunkliedjes zeker lukken. Het kwintet uit Rostov aan de Don, met als spil zanger Vladislav Parshin en zijn echtgenote, timmert sinds 2005 aan de weg en bracht al een paar langspelers uit, die echter grotendeels over het hoofd werden gezien. Voorganger ‘Poverty’ (2015, Talitres) kon al op wat meer erkenning rekenen en bracht de band tot op onze podia. Oorspronkelijk was de muziek van Motorama wat steviger en volledig geworteld in postpunk. Voor ‘Dialogues’ nuanceert de band lichtjes zijn geluid, tot er als het ware vrolijke new waveliedjes, aanleunend bij pop en behoorlijk aanstekelijk, uit de boxen knallen. Alleen de donkere stem van Parshin laat uitschijnen dat Motorama één van die vele bandjes is die graag alles door een zwarte bril bekijken. Niets is echter minder waar. Motorama kijkt met een positieve kijk naar het leven en schrijft er net zo’n positieve liedjes over. De synthmelodieën zijn vrolijk, de gitaarrefreintjes braaf maar effectief en meteen te onthouden. Tien liedjes in net iets meer dan een half uur, meer hebben deze Russen niet nodig om ons van hun kunnen te overtuigen. Motorama maakt muziek voor zwartzakken in een vrolijke bui, die tegen hun wil in een kleurtje op hun kledij hebben toegelaten.
