Deus Irae

Het is op ‘ΙΧΘΥΣ’ lang wachten op iets dat ons uit écht onze zomersiësta haalt. Fransman Syl Kougaï doet op zijn derde album zijn best, zijn muziek zit behoorlijk vernuftig en meticuleus in elkaar, zijn klanken zijn best wel apart en ingenieus en de productie is kraakhelder, maar het duurt tot ‘Pisces’ tot we ontwaken uit onze IDM-lethargie. Helaas zijn we dan al ruim over de helft en valt er nadien ook niet veel meer te ontdekken dat we als onderscheidend kunnen bestempelen. Wat breng je namelijk in godsnaam nog na Aphex Twin of Autechre en een legioen rotgetalenteerde acolieten zoals Funckarma? ‘ΙΧΘΥΣ’ scharrelt het beste van IDM en abstracte soundscapes bij elkaar, maar komt jaren te laat. Karsten Pflum (de Deen Jacob Helverskov Madsen) keert na het soundscapegerichte intermezzo ‘Sleepwald’ terug naar zijn oude liefde: IDM, drum ‘n’ bass en electro met (abstracte) ambientzwachtels. ‘Dode’ is bovendien een conceptuele soundtrack. Niet voor een (imaginaire) film ditmaal, maar voor ‘Draker Och Demoner Expert’, een bekend Zweeds rollenspel uit de jaren 1980. Niet dat het er toe doet. De muziek moet op zichzelf kunnen staan. Met uitzondering van een handvol tracks als ‘Fem Cirklar För Fem Aspekter’, ‘Dvärg Maskian’ of ‘Darwiches Inbjudan’ is ook ‘Dode’ in hetzelfde bedje ziek als ‘ΙΧΘΥΣ’. Het is het zoveelste symptoon van een scene die al meer dan een decennium lijdt aan chronische creatieve bloedarmoede. Op ‘Deus Irae’ gaat het licht definitief uit. Titel en artwork zetten meteen de setting voor een afdaling in het donker. De roman ‘House Of Leaves’ van Mark Z. Danielewski zou een goed startpunt kunnen zijn, althans afgaande op die hoes. De kleine lettertjes achteraan vermelden echter een andere literaire referentie, namelijk ‘Deus Irae’, de post-apocalyptische roman van Philip K. Dick en Roger Zelazny. Hoe dan ook, voor licht en luchtig zijn we hier aan het verkeerde adres. Voor het album sloeg Flint Glass (Parijzenaar Gwenn Trémorin) de handen in elkaar met Collapsar (Thibaud Thaunay uit Straatsburg). De eerste staat vooral te boek als productieve producer van dark ambient en industrial en als man achter het Brume label, terwijl zijn partner sinds zijn internationaal gelauwerde debuut op Malignant (‘Beyond The Event Horizon’) in de diepe, donkere kosmos te vinden is. ‘Deus Irae’ bestaat uit twee lange stukken – ‘The Servants Of Wrath Part I + II’- die telkens vlot de twintig minutengrens passeren. Dat levert ruim veertig minuten kilte op die nergens vloekt met de erfenis van Lustmord, maar dit monument ook geen seconde bedreigt. Het geheel krijgt nog een substantiële naschok in de gedaante van vijf remixen door uitblinker Spherical Disrupted, Hologram_, Sylvgheist Maëlström, landgenoot Ah Cama-Sotz en Iszoloscope.

tekst:
Serge De Pauw
beeld:
Flint_Glass__Colla_Deus_Irae
geplaatst:
wo 28 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!