Deus Ex Machina – Endangered Guitar Live

Hans Tammen begon ooit als improviserend gitarist. Hij beschouwt de gitaar als een klankobject. Hij wil er geluiden aan laten ontsnappen, hoe dan ook. Dat laatste mag je letterlijk nemen. Hij legt zijn gitaren graag plat op tafel om ze te bestoken met van alles wat los en vast zit, net als Fred Frith in zijn wilde jaren. De twee gitaristen zijn vergelijkbaar, maar Tammens fantasie is werkelijk ongebreideld, grillig en speels. Niets is hem te dol. Dat liet hij al horen op ‘Music For Choking Disklavier’, waarbij hij een digitaal aangestuurde piano overvoerde met data of opdrachten toevoegde waardoor het mechaniek net niet doortastend kon werken. Voor de nummers op ‘Deus Ex Machina’ heeft hij zijn gitaar aangesloten op een computer, die live knoeit met wat binnenkomt, en aan Tammen klanken teruggeeft waar hij zelf versteld van staat. De gitaar is nog als zodanig herkenbaar, de computer daarentegen vervormt alle geluiden tot een waar spiegelpaleis. Terwijl de snaren in ‘Combustion Chamber’ plinken en akkoorden ophoesten, zwelt links en rechts een raspend brommen op dat pulseert als een reusachtig kikkerhart op een ontleedtafel, en gaan tonen er steeds weer snorrend vandoor. Hoewel Tammen dit systeem nauwelijks onder controle kan houden, weet hij toch structuur aan te brengen in die wirwar van onwerkelijke klanken die hem om de oren vliegen. Hij is niet bang uitgevallen: alle stukken op deze cd zijn opgenomen in concert. Het is bizar, het is vervreemdend, en op een krankzinnige manier is het erg mooi. Als je het luisteren naar buitenissige klanken een prettig tijdverdrijf vindt, tenminste. Persoonlijk ken ik geen betere manier om de dag door te komen.

tekst:
René van Peer
beeld:
Hans_Tammen_Deus_Ex_Machina_-_
geplaatst:
wo 2 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!