Misschien neemt ons brein een loopje met ons, maar ik kan me de makers van deze muziek enkel in kleermakerszit voorstellen. Twee gitaristen tokkelen zichzelf en ondergetekende traag in trance, terwijl fluiten, elektronica en percussie (uiteraard cimbalen maar evengoed minder orthodoxe voorwerpen) voor wat verstrooiing zorgen. Titels verwijzen naar een zekere Emanuela (die ongetwijfeld voor de melancholische hartscherven zorgde) en Sound Of The Sun. We monkelen, maar voor we het goed en wel beseffen heeft deze aan Robert Fripp en Brian Eno schatplichtige ambient er al zijn vierde achtereenvolgende rit op onze apparatuur opzitten. Geprikkeld speuren we het internet af: uiteraard zien de heren er bespottelijk uit! De hoes van deze cd doet ons dan weer aan een bevroren muizenhol denken. Alle noodzakelijke ingrediënten voor een enthousiaste (pv) review zijn dus aanwezig.
