Descending

Endorphins is een project van Utrechter Thomas Heijmans, vooral actief in de elektronische (dans)muziek. Blijkbaar heeft hij tien jaar gedaan over het maken van ‘Descending’, een album dat volgens de summier geleverde informatie geïnspireerd is op films uit de jaren 1970 en 1980. Het is gissen om welke films dat moet gaan. Een clip die bij het openingsnummer ‘Masked’ gemaakt is, suggereert een affiniteit met het horrorgenre, terwijl een clip bij ‘Scattered’ dansende mensen laat zien. Hun ongecontroleerde bewegingen zijn een verbeelding van het (overigens al lang geleden ontzenuwde) idee dat die het gevolg zijn van een spinnenbeet. Van verschillende nummers zijn ook al remixes gemaakt. De website oogt intrigerend. Alles bij elkaar is er dus flink wat werk gestoken in de presentatie van het album. Het kan niet verbergen dat de muziek zelf daarbij achterblijft. Dat zit hem al in het feit dat Heijmans toegegeven heeft aan de verleiding om onder elk nummer een lekkere, hapklare ritmetrack te laten meelopen. De neiging om met de vingers of de voeten mee te tikken haalt vrijwel onmiddellijk elk spannend griezelgenot onderuit. De muziek doet daarnaast opvallend bescheiden aan, alsof het filmbeeld niet verdrongen mag worden. Het klinkt allemaal redelijk aangenaam. Er is zorg besteed aan de opbouw van de nummers. Heijmans heeft zijn synths goed in bedwang, maar erg opzienbarend en creatief gaat hij er toch niet mee om. Al komt het titelnummer het dichtst bij een goede soundtrack voor horror.

tekst:
René van Peer
beeld:
Endorphins_Descending
geplaatst:
vr 14 jan 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!