De Turkse groep BaBa ZuLa kan worden gezien als de moderne en experimentele erfgenaam van de psychedelische Anadolu-Rock. Op hun nieuwste album, ‘Derin Derin’, vervolgt BaBa ZuLa de weg die artiesten als Erkin Koray en Cem Karaca tijdens de jaren 1960 zijn ingeslagen. Dat doet de band met hun gebruikelijke mix van traditionele Turkse genres, dub en krautrock. Ook het nieuwste album is gebouwd op deze fundamenten. Voor liefhebbers van BaBa ZuLa zal ‘Derin Derin’ daarom redelijk herkenbaar klinken. De meeste nummers op het album leunen sterk op de riffs van een versterkte saz of ud en zijn gehuld in luchtige, maar psychedelische flarden en echo’s, met hier en daar een geitenbel of schreeuw. Nummers wisselen af met korte interludes -vaak soundscapes zonder vorm, kop of staart. De band probeert op het nieuwe album wel experimenteler te zijn; de riffs en zang zijn net wat aardser, kwader, urgenter en verwarrender dan op voorgaande albums, die wat gepolijster klinken. ‘Kurt Kapma’ is een geslaagd voorbeeld van een duistere afslag die de band op dit album heeft genomen -het is een nogal verontrustend collage van dreunende percussie, psychedelische echo’s en ontsporende riffs. Soms is het album juist weer oppervlakkig, zoals op ‘Kervan Yolda’, dat als een wat melige, in cannabis gehulde jam klinkt. Wat dat betreft lost BaBa ZuLa de verwachting van de titel, ‘Derin Derin’ (“heel erg diep”) niet helemaal in. De band doet waar het goed is, maar duikt net iets te weinig in het diepe.
