Dat improvisatie een breed begrip is, wordt nog maar eens duidelijk in deze nieuwe reeks op Audiobot waar de varianten van improv met een zo open mogelijke geest benaderd worden. Der Draaigitaar is een Antwerps collectief waarbij vier mannen in kleermakerszit rondom een draaiende tafel zitten. Feedbackgolven ontsnappen zachtjes aan de vertikaal opgestelde gitaren waartegen allerlei hulpstukken als verfborstels schuren. Meditatieve muziek die naderhand ontspoort in een wolk van zwarte rook, rode flikkerlichten en schelle alarmbellen. At Blim is het compleet tegenovergestelde: de elektrische noise maakt plaats voor akoestische improvisaties van Trevor Dunn, Brett Larner en Shelley Burgon: drie zwaargewichten uit de improv-scene in New York en Tokio. Bassist Dunn (Mr. Bungle, Fantômas) en harpiste Burgon (die samenwerkte met o.a. Alvin Curran en Pauline Oliveros) vormen sinds een paar jaar een duo waarin zowel plaats is voor vrije improvisatie als uitgeschreven composities. Voor de gelegenheid werd Larner er bij gehaald: een Canadees die al geruime tijd in Tokio woont en daar les geeft in improvisatie op de koto. Bas, harp en koto schilderen bijna onwereldse improvisaties waarin zowel plaats is voor melodie als voor duistere afgronden van onheilspellend geschraap over de snaren. Het begin van wat hopelijk een lange reeks mag worden.