De stroom releases die Aidan Baker op een resem labels uitbrengt, is nauwelijks bij te houden. Onder allerlei aliassen en bandnamen, waarvan Nadja wellicht de bekendste is, onder eigen naam of in samenwerking met een gelijkgezinde artiest, het maakt hem niet uit. De ene plaat volgt in snel tempo de andere op, soms in kleine oplage, soms wat gemakkelijker verkrijgbaar. ‘Delirious Things’ is zijn samenwerking met Claire Brentnall, de helft van het duo Shield Patterns. Dit duo uit Manchester -het andere lid is Richard Knox- speelt donkere pop en mocht een half jaar geleden zijn debuut uitbrengen op Gizeh. Hetzelfde label wist Baker en Brentnaal samen te brengen voor het overtuigende ‘Delirious Things’. Baker mag dan wel een stroom platen uitbrengen, hij blijft zich op geregelde tijdstippen vernieuwen. Dit project is er zo eentje, want in tegenstelling tot zijn alom bekende gitaardrones gaat hij hier aan de slag met een Casio synthesizer uit het begin van de jaren 1980. Uiteraard haalt hij de klanken door zijn set pedalen die hij anders voor zijn gitaar gebruikt, maar het geluid wat hij genereert, klinkt wel helemaal anders. De stem van Brentnall zweeft ergens tussen die van Liz Fraser (Cocteau Twins) en Kate Bush. En dat was precies wat Baker zocht om zijn fascinatie voor bands als This Mortal Coil, Cocteau Twins, Durutti Column en nog zo wat bands uit de Factory en 4AD-stal te etaleren. De sfeer van de plaat zit dan ook helemaal in die lijn. Dromerige liedjes met scheuten shoegaze en donkere pop wisselen af met abstracte interludia. Het samengaan van ‘normale’ liedjes met die tussenstukjes werkt op deze plaat wonderwel. En al drukt Baker zijn stempel, de stem van Brentnall zorgt ervoor dat deze release toch helemaal anders klinkt dan we zouden verwachten.