Decomposition

Cross Stitched Eyes is meer een collectief dan een echte band, met leden uit de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Duitsland. Het collectief werd in Bremen opgericht in 2005. Leden werden gerekruteerd uit bands als Zygote, Alaric, Smart Pills, Anger Of Bacteria, Endrophobia en U.K.Subs. Anarcho-punk is aldus de drijvende kracht achter het collectief en dat wordt over de hele lijn doorgetrokken. Het hoesontwerp is dan wel netter en professioneler, de look lijkt wel op het werk van bands als Rudimentary Peni, Amebix, Cortex en The Mob. Het zijn bands die ook muzikaal het collectief sterk hebben beïnvloed. Cross Stitched Eyes kijkt dan ook met graagte terug naar de jaren 1980, toen een term als death rock enige betekenis had. De dood waart dan ook overal rond in de teksten van dit tweede volwaardige album. Net zo frappant is de stem van Jason Willer, een stem die wel heel dicht zit bij die van Jaz Coleman, inderdaad, de voorman van Killing Joke. En laat die band eigenlijk over de hele lijn de grootste inspiratiebron vormen voor deze cd. Degenen die de recente concerten van Killing Joke wat minder vonden, maar toch zin hebben in nieuw werk dat van Killing Joke zou kunnen zijn, zullen aan nummers als opener ‘We Follow’ en verder ook ‘Broken Mind’, ‘Life Interval’ en afsluiter ‘Sluglord’ met die typische Killing Joke-bas veel plezier beleven. Soms is het allemaal een beetje te veel een doorslagje, maar leuk blijft het wel.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
CrossStitchedEyes_Decomposition
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!