Horseback, pseudoniem voor Jenks Miller uit Chapel Hill, North Carolina, is steevast een vreemde eend in de bijt. Hij speelt in de countryrockband Mount Moriah, een taak die hij helemaal gescheiden houdt van zijn eenmansproject Horseback. Relapse duikelde zijn werk enkele jaren geleden opnieuw op, en liet hem zelfs nieuw werk uitbrengen. Op al die platen was duidelijk te horen dat Miller weliswaar een soort black metal speelde, maar zich bitter weinig aantrok van conventies en genregrenzen. Er zit steevast een dwars kantje aan zijn muziek, wat zijn platen natuurlijk des te interessanter maakt. Van die initiële black metal was op voorganger ‘Half Blood’ (2012) al niet veel meer te merken. Dronemetal was een iets adequatere omschrijving, al ging het dan om een behoorlijk ingetogen variant. Op ‘Dead Ringers’ is ook daar niets meer van te bespeuren. Horseback heeft het juk van metal volledig van zich afgeworpen. Hij heeft zich voor dit album namelijk toegespitst op het maken van nummers die krautrock en filmmuziek in de stijl van John Carpenter met elkaar vermengen. Hij gebruikt nog maar sporadisch elementen die naar drones verwijzen, een beetje als Earth dat ook steevast verder weg evolueert van het initiële geluid. Gitaar en stem spelen slechts een ondergeschikte rol. Horseback kiest voor eindeloos doorgaande ritmes waarrond hij intrigerende soundscapes boetseert met zijn synthesizers. Hier en daar neigt de muziek sterk naar ambient, zonder het echt te worden. De nummers krijgen plots een andere wending, waardoor ‘Dead Ringers’ in zijn geheel net niet als één lange trance overkomt. Met een minimale ingreep kon Miller de acht nummers naadloos in elkaar hebben doen overlopen en dan was zijn missie helemaal geslaagd. ‘Dead Ringers’ ambieert het opwekken van een gemoedsstemming, van een vreemde sfeer, en maakt die ambitie ook waar. Intrigerend album, alweer.
