De Doden Hebben het Goed III

Het loopt soms raar. De leden van Wiegedood hadden, naast hun beslommeringen in andere bands, opnieuw zin in een stevige portie black metal. ‘De Doden Hebben Het Goed’ van het trio Wiegedood was meteen een succes, op plaat en op het podium. Drie platen zou de band maken, waarna er andere horizonten zouden worden verkend. Deel twee kwam er al snel, en de verkoop van die plaat oversteeg alle verwachtingen. Net als de vraag naar concerten. Het houdt maar niet op, en dat tussen het drukke schema van Amenra door, waar Levy Seynaeve ook zijn handen vol aan heeft. Of er nog platen komen na deze derde in de reeks, is voorlopig koffiedik kijken. Al zou het best kunnen natuurlijk, nu ze een deal hebben met het grotere Century Media. De plaat zelf dan. Meer van hetzelfde? Ja en neen. De vier nummers zijn nog steeds onmiddellijk als Wiegedood herkenbaar, zelfs al klinken de intro’s helemaal anders dan op de voorgaande twee platen. Het zijn vooral de drums van Wim Coppers die net iets anders in de mix zitten en ervoor zorgen dat de afsluiter van de vooropgestelde trilogie anders klinkt dan de twee eerste delen, die onderling toch behoorlijk inwisselbaar waren. We doen niets af aan de kwaliteit van die platen, integendeel (we zagen de band meermaals van jetje geven ter promotie van beiden en waren steevast onder de indruk), maar een beetje verandering in het geluid doet band en album goed. De agressie en het thema van verlies komt opnieuw optimaal tot uiting in een behoorlijk uitgebalanceerde plaat waar het evenwicht tot atmosferische fragmenten en furieuze stukken prima wordt behouden. Geen herhalingsoefening dus, maar een ferme stap voorwaarts als afsluiter van een tijdperk. We zijn nu al benieuwd wat de toekomst brengen zal.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Wiegedood_DeDodenHebbenHetGo
geplaatst:
ma 14 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!