De botanicus en de kaartspeler

Drie jaar geen Six Organs Of Admittance- album maken is lang voor Ben Chasny, wat echter niet betekent dat de gitarist er geen zin in had. Om de vijftiende officiële lp te schrijven werkte hij jarenlang aan een eigen kaartsysteem en dat resulteerde in het prima, rauw rockende ‘Hexadic’. Wilt Chasny daarmee Brian Eno achterna en kon hij die ambities in Trix ook live waarmaken?

De botanicus

UrpfLanze Ambitieus is Wouter Vanhaelemeesch misschien ook, maar dan eerder als beeldend kunstenaar. De uit vreemde personages, middeleeuws aandoende iconografie en surrealistische decors opgetrokken inkttekeningen sierden immers onder andere de platenhoezen van albums die Jozef Van Wissem met Jim Jarmusch en James Blackshaw maakte en leverde hem tentoonstellingen in Tokyo, New York en Parijs op. Hoewel ‘Procession of Talking Mirrors’ twee jaar geleden goed onthaald werd is Vanhaelemeesch met zijn muziekproject Urpf Lanze (nog) niet zo bekend. Dat dat onterecht is bewees het AudioMER- kopstuk door zijn uit een mengeling van delta-blues, Japanse folk, psych en lo-fi bestaande en in het Gibberish gezongen nummers overtuigend de zaal in te slingeren. Of Vanhaelemeesch weet heeft van Johann Wolfgang von Goethes zoektocht naar de Urpflanze of de archetypische plant is niet bekend maar toch grasduinde hij zoals een in de Appalachen wonende en als botanicus werkende holbewoner door de muzikale erfenis van Bill Orcutt en Loren Mazzacane Connors. Stampvoetend, grollend en mompelend wroette de gitarist zich dan ook door een prima verzameling roestige, rammelende, donkere en wel erg aparte folknummers.

De kaartspeler

SixOrgans Doorheen de jaren maakte Chasny binnen Six Organs Of Admittance steeds vaker gebruik van elektrische instrumenten maar de akoestische gitaar bleef toch belangrijk voor zijn impro- drone folk. Daarvan geen spoor meer in de bijwijlen woest om zich heen klauwende nummers van ‘Hexadedic’ die Chasny ook op een, voor hem, totaal nieuwe manier componeerde. Om deze negen nummers te schrijven ontwierp de zanger-gitarist immers het, op een banale set speelkaarten gebaseerde, kaartensysteem ‘The Hexadic System’ dat zowel de te spelen noten alsook de duur en intensiteit waarmee dat moest gebeuren bepaalde. Hoewel Chasny recent de vergelijkingen met Brian Eno’s Oblique Strategies weerlegde zou dit alles kunnen beschouwd worden als ‘pretentieus’ maar dat was Chasny allesbehalve. Al grappend over de Sfinksenfoor en bijgestaan door een bassist en een drummer werkte hij zich door een set die doomy, gloomy en feedbackend werd aangesneden. Tragere en meer uptempo nummers (of stukken) wisselden elkaar goed af en werden doorgaans aaneen gebreid tot één grote flow. Rauw en direct was ook een lang uitgesponnen ‘The Ram’ en het balorige koppel ‘Maximum Hexadic’ en ‘Wax Chance’ bleef trouw aan de albumversies maar imponeerde ook. Net als de meer melancholische, bluesy passages en het mooie (tot in de bisronde opgespaarde) ‘Hold But Let Go’ ( uit ‘Asleep On The Floodplain, kl) dat deden. Getuige dit topconcert is Chasny vooralsnog dus niet te ambitieus.

Gezien: Urpf Lanze – Six Organs Of Admittance, 10 juni 2015, Trix, Antwerpen

tekst:
Koen Lauwers
beeld:
SixOrgans
geplaatst:
do 11 jun 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!