Dawn Chorus

De voorbije jaren was Joe Acheson, stuurman van dit ingebeelde eenmansorkest wel in de weer met nieuwe muziek, maar het waren vooral remixes, commissies en compilaties, die de release van de derde langspeler van Hidden Orchestra voor zich uit bleven schuiven. Die is er nu, met ‘Dawn Chorus’, waar eigenlijk al jarenlang aan gewerkt werd. Acheson plukte stukken muziek uit eerdere opdrachten en hanteert als rode draad doorheen het album een reeks opnames van vogelgeluiden in de vroege ochtend, met daarnaast nog een resem field recordings, die gemaakt werden tijdens binnen- en buitenlandse reizen. Op zich niets mis mee, zo’n kwetterend ochtendkoor, maar het gaat na een tijdje wel wat vervelen, zeker als er ook nog allerhande gemanipuleer aan te pas komt, waardoor al die geluidjes uitvergroot worden en dienen tot percussieve versiering. In combinatie met het ingrijpende productiewerk (je kan de man alleszins geen gebrek aan inzet verwijten), de bijdrages van een klein legertje gastmuzikanten (vertrouwd en minder vertrouwd volk) en een focus die je alle hoeken van de kamer wil tonen, leidt het opnieuw tot een erg ambitieus, soms wel wat vermoeiend eindresultaat. Het is een logboek vol herinneringen aan plaatsen en tijdstippen en stuitert ook nog eens heen en weer tussen folkachtige kamermuziek, soundscapes, softe beats, jazzy dromerijen, de hedendaagse knip- en plaktoestanden van Portico Quartet, abstracte geluidscollage en etherische instrumentale pop. Hier en daar heeft het soms iets van de afdwalende gedachtenmuziek van, pakweg Ruben Machtelinckx en Joachim Badenhorst, maar dan wel nadat die eerst door een muzakmangel van bombast en overproductie gehaald werd. Het steekt vernuftig in elkaar, maar te veel franjes en gimmicks voeren Acheson steeds sterker naar Nils Petter Molvær-territorium.

tekst:
Guy Peters
beeld:
HiddenOrchestra_DawnChorus
geplaatst:
vr 5 jan 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!