Dark Matter

Automatisch grijpt onze linkerhand naar de extreem linkerzijde van de collectie, telkens wanneer we zin hebben in Lustmord. Oud werk dus, toen Brian Williams ons nog bloedende oren kon bezorgen met boeiende noisemanipulaties en veldopnames uit kerkers en slachthuizen. Sinds ‘The Place Where The Black Stars Hang’ (1993), kijkt hij liever de peilloze ruimte in, en dit genrebepalende album roept beelden op van Zwarte Gaten, imploderende sterren, en mastodonten van ruimteschepen die tergend traag verder zweven, tot ze opgeslokt worden door het Grote Niets. Met dat talent kan je naar Hollywood, en in het zog van zijn ouwe makker Graeme Revell (SPK) is Lustmord er vooral actief in de klankondersteuning (soundtracks en effecten) van films. Helaas is de kwaliteit van zijn releases tegenwoordig omgekeerd evenredig met zijn naambekendheid. Uit het voorbije decennium bleef enkel ‘The Word As Power’ (2013) hangen, ook al gebaseerd op een concept uit de begindagen. Te vaak is recent werk van Lustmord onderling inwisselbaar: alweer een dreigende drone, lage frequenties, gemengd met een raketontsteking en een dichtslaande stalen deur, samengevat door een titel als ‘Subspace’. ‘Dark Matter’ kan ons geen seconde meer verrassen, en de dieptepunten doen vermoeden dat Lustmord een filmeffect van twintig seconden uitgerekt heeft tot een monoliet van twintig minuten. Het zal best dat een hoogtechnologische Lustmord nog steeds stukken beter klinkt dan zijn talrijke imitatoren, maar wij zijn hier wel klaar mee. Om positief te eindigen, geven we je nog de tip mee dat de compilatie uit de 1980-1983 beginjaren ‘Things That Were’ dit jaar op dubbele cd heruitgebracht werd: daar zal je in één track meer ideeën aantreffen dan in een vol uur ‘Dark Matter’.

tekst:
Peter Vercauteren
beeld:
Lustmord_DarkMatter
geplaatst:
zo 6 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!