Met het nieuwe album ‘Orange. Co. Serenade’ bij zich, zal Daniel Bachman ook op Incubate zijn tokkeltechniek etaleren. Zijn muziek is immers stevig geworteld in de traditie van appalachian folk, maar tegelijkertijd vertolkt die de ontworteling van de Amerikaanse samenleving.

Bij het ontwikkelen van zijn speelwijze en het uitschrijven van akkoordenschemas is de gitarist Daniel Bachman zeker benvloed door oude Amerikaanse folkhelden, maar ook door een sarodspeler als de Indiase Ali Akbar Khan. Bovendien luistert Bachman geregeld naar Europese elektronica-acts uit de jaren 1970, en het repetitieve karakter van die muziek heeft ook impact gehad op zijn nummers. Hoewel deze jonge muzikant muziek maakt met een open geest en al heel wat reisde, is hij toch honkvast n zeer bewust van de Noord-Amerikaanse tradities. Binnenkort wil hij aan de universiteit van North Carolina Amerikaanse folklore studeren en hij ziet zich nergens anders wonen dan in het zuiden van de Verenigde Staten. Tegenwoordig woont hij dan ook in Chapel Hill, het stadje waar The Louis Round Wilson Special Collections Library is gevestigd. Bijzonder aan die bibliotheek is dat het een enorm archief genaamd The Southern Folklife Collection bevat, dat volledig is gewijd aan de cultuur van de zuidelijke staten.

Fredericksburg

Een cesuur in de Noord-Amerikaanse samenleving is natuurlijk de burgeroorlog die de noordelijke Unie en de zuidelijke Confederatie tussen 1861 en 1865 uitvochten. Bij Bachmans geboortestad Fredericksburg versloeg generaal Robert E. Lees Army of Northern Virginia in 1862 het veel talrijkere Army of Potomac. Ondanks deze belangrijke overwinning van de Confederate States verloren de zuidelijke staten de oorlog en werd slavernij in de Verenigde Staten afgeschaft.
De voorouders van de gitarist streden in het noordelijke leger voor deze goede zaak, waardoor de herinneringen aan dat wapengekletter erg levendig blijven. In mijn ouderlijke huis hangen hun wapens aan de muur, en als je goed graaft vind je in de tuin materiaal dat de soldaten met zich meedroegen, lacht Bachman. Volgens hem heerst er onder een deel van de bevolking echter nog steeds onvrede over de uitkomst van dat conflict, want tijdens de jaarlijkse Confederate History Month strijden verschillende organisaties met manifestaties en veel ijver voor de erkenning en huldiging van de geschiedenis van de Confederate States of America.
Het probleem van rassenscheiding was niet opgelost en uiteindelijk zou het bezitten van mensen wel verboden worden, maar toch zou de Amerikaanse maatschappij er zeer anders uitzien als het zuidelijke leger had gewonnen, zucht Bachman. Hoewel hij op het Fredericksburg National Cemetery weleens hulde brengt aan de gesneuvelde soldaten en tijdens zijn jeugd traditionals uit de periode leerde naspelen, is Bachmans muziek gespeend van woede en patriottisme.

Beweging

Bachman is allesbehalve godsdienstig opgevoed en is ook niet op een spirituele zoektocht, maar had wel bijna een religieuze ervaring toen hij als tiener voor het eerst de vroege Baptisten-gospels van onder anderen Early Upchurch hoorde. Omdat de componist erg onder de indruk was van de kracht waarmee deze muzikanten hun gevoelens op vinyl persten, verdiepte hij zich in Amerikaanse muziektraditie en ontdekte zo de acid-folk singer-songwriter Charlie Tweddle en banjospeler Moran Lee Dock Boggs. Het was vooral Boggs muziek die Bachman ertoe aanzette om zelf een banjo te kopen. Nadat hij de fingerpicking-stijl op dat instrument onder de knie had, stemde Bachman een vijfsnarige banjo in open G en leerde hij er nummers van de Britse folkrockband Pentangles op naspelen. Pas na het horen van albums van de Britse gitarist Davey Graham schakelde hij over op de gitaar. Omdat Graham naast jazz en blues ook elementen uit Indische, Keltische en Arabische muziek in zijn folknummers binnensmokkelde, was deze muziek voor Bachman een echte openbaring.
Het was echter de muziek van John Fahey die hem ertoe dreef om in een open stemming ook de gitaar al tokkelend te bespelen (open akkoorden worden in principe op de eerste drie tot vijf frets van de gitaarhals speelt, waarbij sommige snaren door geen enkele vinger worden ingedrukt en dus open zijn). Ik was al vertrouwd met het spelen in open stemming, maar Fahey was de eerste die met die techniek cht creatief omging en zo een heel eigen muzikale taal uitvond, aldus Bachman. Ook Faheys abstracte en weirde schilderijen maakten indruk; Bachmans muziek wordt wel vaker beschreven als beelden oproepend en daar kan de gitarist zich helemaal in vinden. Ervan overtuigd dat zijn muziek in bepaalde mate een filmisch karakter heeft en fan zijnde van de films van Terrence Malicks, zou hij ooit nog wel een filmsoundtrack willen maken. Om zijn muziek te omschrijven vindt hij beweging een nog belangrijker trefwoord dan beeld. Bachman is immers pas tevreden over zijn muziek als die bij het beluisteren ervan, bijvoorbeeld tijdens trein-, auto- of vliegreizen, aanzet tot bespiegeling.

Banjo-drones

Wel vertoeft Bachman het liefst in de omgeving van Fredericksburg waar hij in de Forrest Floor Studios het gros van zijn platen opnam, zonder tijdsdruk en te midden van de natuur. Met Sun over Old Rag (van het in 2012 verschenen album Seven Pines) verklaart hij zijn liefde aan de berg Old Rag Mountain, die is gelegen in het Shenandoah National Park. Ook andere nummers kunnen worden beschouwd als een eerbetoon aan het landschap van Virginia, zoals 218 to Caledon dat verscheen op Seven Pines. Toch klinkt Bachmans landelijk aandoende muziek niet archasch omdat hij de muziek van onder andere het minimal-ambienttrio Emeralds, het psychrockcombo Purling Hiss en drummer Chris Corsano gulzig absorbeert.
Als jongeling leerde hij trouwens van Yo La Tengo al dat drone en popmuziek een perfecte match kunnen zijn. Deze indierockgroep wees Bachman de weg naar The Velvet Underground, La Monte Young en Pandit Pran Naths Indische klassieke muziek. Het was echter pas toen hij in contact kwam met Pelts gitarist Jack Rose dat Bachman besefte dat ook klassieke Amerikaanse folkmuzikanten (al dan niet bewust) drones in hun nummers integreerden. Veel van die oude gitaarnummers werden immers slechts in n akkoord gespeeld en in de akkoordenschemas van de banjo is de G-snaar steeds aanwezig, waardoor de op dat instrument gemaakte composities vanzelf een repetitief karakter kregen.
Al is de drone een constante op Bachmans Jesus Im a Sinner (2013) en Seven Pines (2012), toch dient deze meestal als subtiele en digitaal bewerkte grondtoon waar de gitarist zijn stukken in n take over tokkelt. Prominenter is hij aanwezig op CSX Coal Line, zijn bijdrage voor de verzamelaar For Isabelle (uitgebracht op het Britse label Jehu & Chinaman). Verder is de componist het erover eens dat in vergelijking met Grey-Black-Green (2011) of ‘Feast of the Green Corn’ (een album dat hij in 2010 onder het alias Sacred Harp maakte), diens laatste platen meer gepolijst klinken. Hoewel ook Orange. Co. Serenade, dat in juli 2014 verschijnt op Bathetic Records, nog in de dezelfde lijn ligt, wil de componist opnieuw rauwere en meer experimentele muziek maken: Binnen vijf jaar zal mijn muziek weer helemaal anders zijn, aldus Bachman.

Dit artikel verscheen eerder in GC #122.

Koop deze editie in onze webshop!

Discografie

Daniel Bachman - Jesus I'm A Sinner (Tompkins Square, 2013, cd/lp)
Daniel Bachman & Ian Mc Colm - Taman Shud (Feeding Tube Records, 2012, cassette)
Daniel Bachman - Oh Be Joyful (One Kind Favor, 2012, lp)
Daniel Bachman - Seven Pines (Tompkins Square, 2012, lp)
Daniel Bachman - Grey-Black-Green (Debacle Records, 2011, cd-r)
Sacred Harp - Feast Of The Green Corn (Mirror Universe Tapes, 2010, cassette)

Bibliografie

C-Ville Writers - Interview: Daniel Bachman digs deep into folk music's past, www.c-ville.com/interview-daniel-bachman-digs-deep-into-folk-musics-past/#.U30NqixCS00
Klemen Breznikar - Daniel Bachman Interview, It's Psychedelic Baby Magazine, psychedelicbaby.blogspot.be/2012/04/daniel-bachman-interview.html
Edd Hurt - Daniel Bachman: The Cream Interview, Nashville Cream, www.nashvillescene.com/nashvillecream/archives/2012/11/26/daniel-bachman-the-cream-interview
Elliott Sharp - Folk Guitarist Daniel Bachman On Returning To Fredericksburg And Finding His Voice, The Key, thekey.xpn.org/2012/10/22/folk-guitarist-daniel-bachman-on-returning-to-fredericksburg-and-finding-his-voice-playing-little-berlin-on-1024/
Craig Carry - Step Right Up: Daniel Bachman, Fractured Air, fracturedair.com/tag/sacred-harp/
Duncan Cooper - Interview Daniel Bachman, Fader, www.thefader.com/2013/11/04/interview-daniel-bachman/