Een drieluik van het Principe label uit Lissabon, nog altijd de toonaangever als het gaat om urban techno en house met Afrikaanse sferen voor de betere clubs van nu. Inmiddels spelen de deejays van het label steeds meer in onze streken, onlangs nog op het Afro-Futurism festival in Rotterdam toen DJ Firmeza en Lilocox passeerden voor een stevige portie urban Afrobeats. De eerste uit de reeks is de debuutplaat ‘Danger’ van Nidia Minaj, de eerste vrouwelijke producer op het label en die pas begin twintig is. Ze woont nu dan wel in Bordeaux, al maakt ze op afstand toch deel uit van de Lissabonse scene die niet aan grenzen gebonden is, maar die langzaam wordt doorgetrokken naar andere Europese steden. Minaj maakt Afrotechno/house met een vrouwelijke touch, te merken aan de r’n’b samples die ze hier en daar in haar knallende producties stopt en iets minder wild tekeergaat dan haar mannelijke collega’s. We voelen een bepaalde sensuele souplesse, maar dan wel met een donkere stedelijke kant. Ze laat bovendien goed merken dat ze belist geen poesje is om zonder handschoenen op te pakken, zoals in de tracks ‘Mambos Fudiz’ en ‘Limite’. In één track (het zwoele ‘House Kaliente’) wordt ze bijgestaan door DJ Olifox voor een lekker beukende Afrohouse-song. Beste track is ‘Aidin-01’ met dubbele marimba beats en zweepslagen op een dwars ritme dat heerlijk hobbelt. De plaat van Nigga Fox is van een ruiger kaliber. Het is zijn tweede op Príncipe en staat bekend om zijn hevige technoinvloeden. ‘Noite E Dia’ is een plaat in vier tracks. ‘Um Ano’ knalt hobbelige ghettobeats in het rond met zware nagalmen. ‘Apocalispsiii’ begint met een vrolijk deuntje om daarna in soortgelijk pompend gehobbel te vervallen dat op en duur een beetje repetitief wordt. ‘Tio Kala’ gaat op de snelle toer met klaterende ritmes en samples van grommende kreten. De laatste track ‘De Leve’ neemt gas terug op een traag tarraxinho ritme om uit te puffen na het zware geweld van bassen en nachtelijke sferen. Het is als de laatste vreemde song van de avond voor een dronken dans. De derde plaat in de rij is die van Niagara, een trio dat bestaat uit de broers Alberto en António Arruda en Sara Eckerson. Hun geluid kan worden omschreven als experimentele house en mutant disco. Persoonlijk voelt het als een iets te brave klank. Iets om minder wild van te worden en er had best een grotere hoek van af mogen zijn. Uitschieter is de track ‘Abacaxi Limão’ die een beetje doet denken aan de sfeer van Dinosaur L en andere vreemdsoortige disco. Ook ‘Cheetah’ heeft een voetje voor door een tegendraadse synthmelodie en digitale conga’s. Uiteindelijk wordt de ruigheid en directe sfeer van de vorige twee platen hier wel gemist. Waar die de broeirige warehouse party waren, is dit het cocktail feestje in de hippere lounge. Berlijn kijk maar uit, Lissabon kan zomaar eens je plaats innemen als het nieuwe mekka van elektronische muziek.