B Boys? Het klinkt als de naam van een slechte hiphopgroep. Het was zelfs de naam van een fictieve boyband uit het legendarische Vlaamse tv-programma Schalkse Ruiters. Maar daarover gaat het hier allemaal niet. Dit is een stelletje artpunkers uit New York. Hun debuutplaat, ‘Dada’ (ja, genoemd naar de kunststroming), bevat dertien snedige nummers met catchy hooks, snedige refreinen en lekker dreinende gitaren. Ons deed het een beetje denken aan het debuut van Parquet Courts. Aftrappen doen ze met hun eigen anthem. We zijn verder fan van de stuiterende nummers zoals ‘Discipline’, het energieke ‘Energy’ of het trappelende slotnummer ‘Walking’. Iets meer dan een half uur duurt dit debuut en dat is voorlopig genoeg. Alhoewel. Meer van dit soort snedige debuutplaatjes zou ons gelukkiger maken. (bboys.bandcamp.com). Op het debuut van The Peacers speelde Ty Segall nog een belangrijke rol. Voor het tweede album is hij er niet meer bij en neemt Mike Donovan (Sic Alps) samen met drie andere kompanen de honneurs waar. Op dat debuut voor zomerse psychpop de muzikale boventoon. Hier schuift de band rond Donovan meer op richting hoekige lo-fi garagerock. Het klinkt allemaal zeer ruw en soms zelfs schetsmatig. Het lijkt erop dat je luistert naar een band die haar weg nog aan het zoeken is. In die zoektocht duiken soms al mooi pareltjes op zoals het akoestische ‘Haptic Chillweed’ of het iets vuiler klinkende ‘Aboriginal Flow’. Of dit plaatje nu de doorbraak gaat forceren voor The Peacers. Nee, niet direct. Maar de vraag is natuurlijk of dat willen. Daar zijn ze waarschijnlijk te slack voor. (peacers.bandcamp.com)