De elektronica-producers Jesse Osborne-Lanthier en Grischa Lichtenberger voerden in 2014 in het Musée d’art contemporain de Montréal het project ‘Conversation Sur Lettres Mortes’ uit. Daarbij creëerde het tweetal muziek met oude beeldbuistelevisies en VHS-recorders. Twee jaar later hebben Osborne Lanthier en Lichtenberger besloten dat optreden en vervolg te geven met een ep, die onlangs verscheen bij het Berlijnse Cosmo Rhythmatic. ‘CSLM’ bevat zes stevige, hoekige gedreven nummers. Opener ‘CRT Creeper’ begint al goed, met die bekende bromtoon, die bij de beeldbuis altijd op de achtergrond hoorbaar leek. Het duo voegt daaraan allengs meer piepende, krakerige en brommende tonen toe; zo bouwen ze een dicht geheel aan, tja, iets als: analoge glitchy ritmes. ‘House/Magma’ is ook zo’n vol nummer met diverse ritmische patronen, opgebouwd uit geluiden van de oude apparaten en aangevuld met brom en piep, tegentonen en strooiklanken; het is zowaar dansbaar. Het is niet zo dat alle geluiden herkenbaar zijn: feitelijk is het merendeel dermate gedeconstrueerd, gefragmenteerd en opnieuw samengesteld tot diverse ritmische constellaties, dat de geluiden ook niet ontleend hadden kunnen zijn aan die analoge monsters. ‘Good Morning America’ geeft een ‘Autechre-gevoel’ en ook Raster-Noton, overigens Lichtenbergers min-of-meer vaste label, is een associatie. Dat is kant A van het vinyl; kant B bevat drie remixes door respectievelijk Low Jack, Gábor Lázár en Rabit. Het is geen onmisbare toevoeging. Met name de versie van Low Jack is een druk, schreeuwerig nummer, waarin van de originele (toch warme) charme weinig overblijft. Lázár en Rabit leveren prettiger versies af, waarbij de eerste met name elementen als klikken en zangerige tonen toevoegt, en de tweede ‘4%’ ombouwt tot een nerveuzig buitelend en struikelend nummer met echoënde stem-samples. Kant A draaien is voldoende: het werk van Osborne-Lanthier en Lichtenberger is onderscheidend en aanstekelijk genoeg.
