Cosmetic

Ah Nots! Wij waren van de vorige plaat ‘We Are Nots’ al fan. Hun mengeling van sixties garagerock, postpunk, hardcore en riot grrrl deed ons breed grijnzend knikken. Deze plaat is voor ons alvast een sprong voorwaarts. Een nog hardere trap in het hol van het muzikale establishment. Die trap wordt uitgedeeld door middel van nerveuze, hoekige en puntige punksongs. Laten we ze voor de eenvoudigheid punksongs noemen. Wat als je hard genoeg krabt, zit er veel meer onder de eerste laag. Vooraleer we dieper gaan: wij zijn alvast heel blij dat de het orgel/de synths terug van de partij zijn. Het geeft de muziek een extra cachet. Dat orgel zit iets meer langs achter in de mix bij deze plaat, maar net daardoor heeft het ook iets dreigender. Ook de oneffenheden zijn nog niet uit hun geluid gewalst, wat ons nog blijer maakt. Ook zangeres/gitariste Natalie Hoffmann heeft nog niets van haar monotone maar woedende kracht ingeboet. Deze plaat heeft ook nog steeds de atonale energie van het debuut (‘Rat King’, ‘No Novelty’), maar laat ook een meer psychedelisch geluid horen. De titelsong is daar een voorbeeld van, maar vooral de afsluiter trekt hierin alle registers open: de wah wah gitaar en het orgel schieten alle kanten op. ‘Fluorescent Sunset’ zou je ook – als je per se moeilijk wilt doen – als een vreemdere eend in de punkbrij kunnen omschrijven. Wij zouden er zelfs de term ‘kraut’ tegenaan smijten, maar wij vrezen dat deze term intussen zo uitgehold is dat ze nog weinig indruk maakt. In tegenstelling tot deze plaat. Ze heeft hetzelfde effect op ons als vier liter koffie op de muzikaliteit van ESG. En zo klinkt deze plaat ook een beetje.

tekst:
Christophe Vanallemeersch
beeld:
Nots_Cosmetic
geplaatst:
do 8 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!