Corvid

De jaren 1980 bracht Graham Dowdall door als percussionist bij onder andere Nico en Eric Random, en tegenwoordig is hij lid van Pere Ubu. Maar hij werkt ook al een twintigtal jaar aan zijn eigen experimentele versie van IDM en ambient, met een mengsel van veldopnames, digitale en analoge instrumenten.

Het is druk in de wereld van Gagarin, en er gebeurt veel tegelijk in zijn tracks, wat soms een hypernerveuze indruk nalaat. Relaxen of in de sfeer komen is er bij een nummer als ‘Gibbet’ zelden bij: de gesamplede vogelzang en zeegolven worden langs alle kanten belaagd door effecten (de openingsseconden zijn perfect als tune voor een wekkerapplicatie), drukke sequenties, tempowisselingen en glitch.

Ook wanneer er met ritmes gewerkt wordt, heeft Gagarin de neiging om zo snel als mogelijk een en ander te verstoren met noise, of een brute klankwissel, kwestie van jouw hoofd zeker niet te lang in het ritme te laten deinen.

In feite heb je bij consummatie van dit album jouw concentratievermogen even hard nodig als bij de meest hermetische musique concrète, of experimenten met stilte en microtonen, ook al vertrekt Dowdall van totaal andere bronnen. Wanneer hij echter met verknipte samplestemmen experimenteert op ‘Seekers After The Truth’, leunen we wel genietend achterover, succesvol hopend dat het alomtegenwoordige gevogelte even zijn bek houdt.

Ook het melancholische ‘Autonomist’ is bijzonder geslaagd. Eigenlijk vinden we Gagarin het best op momenten dat hij zichzelf een beetje intoomt en sfeermatig tegen Boards Of Canada aanschurkt. Op zoek naar raakpunten, proberen we ons Karlheinz Stockhausen voor te stellen, die een IDM remixbehandeling krijgt van Autechre. Of beter nog: omgekeerd. En steeds in een overvolle volière, dat spreekt vanzelf!

tekst:
Peter Vercauteren
beeld:
Gagarin_Corvid
geplaatst:
zo 12 jan 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!