Congrats

Drukdoeners, dat zijn de vier Canadezen van Holy Fuck, slechts zelden kwamen wij een groepsnaam tegen die zo precies de muzikale lading dekt. Ook op hun derde album ‘Congrats’ dompelt dit collectief je eens te meer onder in een drabbige poel doordronken van rumoerige ruis, loodzware drums en grove electropunk. Van bij opener ‘Chimes Broken’ vliegen alle meters meteen in het rood: synthesizers schuren tegen je aan en drumslagen vliegen je om de oren. De noise wordt versterkt door groepslid Brian Borcherdt die zijn steelgitaar met een botermes (!) bespeelt. De chaos is compleet, het Canadese kwartet transformeert ongemerkt in een zevenkoppig monster dat alles en iedereen verslindt. ‘Shivering’ begint met een simpele syntharpeggio, maar ontspoort al snel in het aan lager wal geraakte broertje van Mogwais ‘Remurdered’. Onder de sonische herrie zitten vaak mooie nummers verscholen, zoals ‘Neon Dad’, dat knipoogt naar ‘Neon Lights’ van Kraftwerk (die begintonen!). ‘House Of Glass’ lijkt grotendeels met een oude drummachine in elkaar gestoken en helt over naar oude elektro waar rappers zo tuk op zijn. Afsluiter ‘Crapture’ slaat je finaal compleet murw. Ga deze band vooral op een podium bekijken, dan krijgt de muziek een extra, fysieke dimensie. Tenzij je van orde en netheid houdt, dan mag je altijd onze botermesjes en de rest van ons zilveren bestek netjes komen poetsen. Want, nu we eraan denken, dat moet dringend eens gebeuren.

tekst:
Mattias Baertsoen
beeld:
Holy_Fuck_Congrats
geplaatst:
zo 11 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!