Concrete Light

Het kwintet Lüger komt uit Madrid en verrast met zijn tweede album. En dit album is net zo eclectisch van opbouw als hun naar zichzelf genaamde debuut. De vijf mannen zijn met Lüger verre van aan hun proefstuk toe. Ze spe(e)l(d)en eerder in illustere bands als Los Imposibles, The Awesome J’Haybers, Tres Delicias, Steelwood en Jet Lag. Lüger zal echter de band zijn waarmee ze enige bekendheid kunnen verwerven, net door hun aanpak. Ze beginnen met een instrumentaal nummer, ‘Belldrummer Motherfucker’, dat doet denken aan Tangerine Dream en Kraftwerk. Afsluiten doen ze met ‘Zwischenspiel/Quidquid Latet Apparebit’, een heel vreemd overkomend stuk psychedelica met een sitar, veel folkinvloeden die er geen zijn en ook wat industrieel aandoende geluiden die de verwarring helpen verhogen. Zeker nadat we net vijf heel goede songs hebben gehoord die zwaar beïnvloed zijn door Can en Neu! en net zo modern aandoen als Oneida of Dead Meadow. In die vijf wordt wel gezongen, is de ritmiek alomtegenwoordig en rockt de band er een aardig stuk op los, in psychedelische zin uiteraard. Wat deze Spanjaarden vooral siert, is dat ze krautrock weten te verenigen met hedendaagse psychedelica en er zelf voldoende eigen elementen aan toevoegen om te boeien. Alleen het eerder genoemde slotnummer gooit wat roet in het eten, verwart ons, haalt ons uit de trip.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Luger_ConcreteLight
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!