Concrete Desert

De Kortrijkse concertzaal De Kreun maakt tegenwoordig deel uit van Wilde Westen. Op 20 april laatstleden gaven Kevin Martin (The Bug) en Dylan Carlson (Earth) er hun enige Belgische show. Bij het schrijven dezes staat die show echter nog in de planning, en merken we dat Syndrome als voorprogramma werd geboekt. We kennen de sonische aanvallen van Kevin Martin, die dermate luid zijn in de meeste gevallen dat gehoorschade niet denkbeeldig is. Als The Bug deed hij al een memorabele show (zo wordt door de paar bezoekers toch gezegd) in dezelfde concertzaal. Met Carlson en Syndrome erbij, moet dat beter. De combinatie maakte ons zeer nieuwsgierig naar ‘Concrete Desert’. De trage gitaaraanslagen, de secure drones van Carlson, zouden die niet verzwelgen in het knalharde of knettergekke gedreun van Martin? Neen dus. Martin heeft ongelooflijk veel respect voor het traject van Earth en gaat voluit voor de samenwerking in plaats van de verwachte dominantie. De tien nummers klinken een stuk meer ingehouden en bezadigd dan we vooraf hadden gedacht. Niet dat de ingrepen van Martin niet efficiënt zijn, integendeel. Ze lijken echter het kabbelende en tegelijk heftige en zwaarmoedige karakter van Carlsons ideeën en muziek extra in de verf te zetten. ‘Don’t Walk This Streets’ is het nummer waarin The Bug zich het meest laat gelden. Hij koos trouwens bewust om zijn obsessieve studie van grooves, harde beats en tonen grotendeels achterwege te laten. Hij wilde vooral de utopische droom van Carlson naar een betere wereld verklanken, als tegenwicht voor de nachtmerrie van de Verenigde Staten onder Trump. En daar zijn ze samen uitstekend in geslaagd.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
The_Bug_vs_Earth_Concrete_Desert
geplaatst:
vr 11 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!