Het Berlijnse label Pan verraste ons vorig jaar met twee puike releases van Lee Gamble. De Griekse geluidsfetisjist Jar Moff tilt de creatie van afwijkende geluidsmontages er nu naar een hoger niveau. Zijn debuut Commercial Mouth bevat twee composities waarop heel wat genres door elkaar lopen, gaande van musique concrète over dub tot jazz en hiphop. Gelukkig ligt het tempo vrij laag, en ontwaar je na enkele luisterbeurten toch een bepaalde structuur, zodat dit album toch niet naar complete chaos leidt. Openingstrack Tziaitzomanasou is een niet-sonoor labyrint dat zijn oorsprong vindt bij de free jazz. Snippers saxofoon en trage beats vormen de basis, waarrond zich allerhande bevreemdende klanken samenvoegen. Op de titeltrack herhaalt Moff dit procedé. Te midden dit nummer wordt de sfeer wel grimmiger; de digitale samples, die voorafgaandelijk nog vreedzaam ronddobberden, monden hier uit in een kolkende zee van gitzwarte ruis. Als je vindt dat James Ferraro of Amon Tobin complexe collages maken, dan laat je dit album best links liggen. Als je je afvraagt hoe hun werk zou klinken mocht een psychopaat het nauwgezet uiteen halen, en het vervolgens terug aan elkaar hechten met hompen onfrisse ruis en een fikse brok waanzin, dan zal Commercial Mouth spek naar je bek zijn.
