Come Again

Grand Blue Heron is ontstaan uit de ritmesectie van Hitch, de Kotrijkse band die met hun strakke gitaargeluid die volop naar de jaren 1990 rook, hoge ogen gooide. Dat gitaargeluid leefde voor een stuk verder in de eerste plaat van Grand Blue Heron, knipogend ‘Hatch’ genaamd. Daarop was al duidelijk dat het songschrijverschap van Paul Lamont (ex-bassist van Hitch, nu gitarist) heel duidelijk gespeend was van kracht, melodie en bij momenten moddervette grooves.

Bij deze tweede, enkel op vinyl verkrijgbare release zijn de songs nog verder uitgediept, met nog meer aandacht voor de melodieën. Er zijn er zo een paar die de buitenwipper in je hoofd langs geen kanten nog buiten krijgt. En ze halen nog steeds het beste van die jaren 1990 naar boven zonder zich iets van genres aan te trekken, terwijl ze ook wijdbeens in het heden staan en allesbehalve gedateerd klinken. Het titelnummer bijvoorbeeld bezit zo een paar geniale gitaarlijnen die rond elkaar kronkelen en zich tegen elkaar opwerken. Waarna ‘Head’ naast een stevige gitaarondergrond ook dito zang bevat, een fundament waar een knaller op kan. Dat is ‘Head’ dan ook. Daarna wordt wat gas terug genomen, met het dromerige ‘The Cult’ en ook ‘War On Ra’ drijft daarop, wel gelardeerd met porties postrock. Afsluiter ‘Chlamydia’ is furieus en doet ons wat aan Big Business denken.

Deze plaat openbaart zich iets minder vlug dan zijn voorganger. Dus, allen in koor: “een groeiplaat!”. Iedereen die intelligente gitaarmuziek met ballen een warm hart toedraagt kunnen wij deze dan ook van harte aanraden. Ook aan het artwork is weer veel aandacht besteed. Deze keer siert een ontwerp van Kurt Debrabander (voormalig lid van Galatasaray) de hoes.

tekst:
christophe vanallemeersch
beeld:
GrandBlueHeron_ComeAgain
geplaatst:
wo 4 mrt 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!