Column One: Entropium

Het concept van Zeitkratzer boeit ons vanaf dag één: een klassiek orkest, gedirigeerd door Reinhold Friedl voert met een traditioneel instrumentarium een versie uit van een onnavolgbare hoop elektronische pokkenherrie. Wat begon met voor de hand liggende verdachten uit de wereld van de moderne componisten (Iannis Xenakis, Karlheinz Stockhausen, John Cage en vele anderen), daalt intussen verder af richting ondergrond. Na de power electronics van Whitehouse, is het nu de beurt aan de electro-akoestische collages van Column One. We houden de oren extra gespitst, want dit Berlijns kunstenaarscollectief behoort al jaar en dag tot onze favoriete projecten. Column One is in vele genres thuis en heeft al enkele beruchte conceptuele releases uitgebracht, zoals ‘The Last One Is Dead’: een plaat die liefdevol werd ingesmeerd met alles wat een mens aan uitscheidingen produceert. Recent wijdt Column One zich vooral aan collages, en de veelgebruikte combinatie van drones met concrete geluiden. Ook de partituur die Zeitkratzer hier opvoert, mogen we in die richting situeren. En het resultaat bevalt ons zeer. Natuurlijk zijn we uitstekend getraind in het herkennen van geschraap op vioolsnaren, maar los daarvan worden de instrumenten op een dermate onorthodoxe manier benaderd dat we totaal geen idee hebben of we nu naar een klarinet of een omgevallen koekendoos vol verroeste spijkers en botte messen luisteren. Samen met de vaststelling dat ook het dreunwerk van uitstekende kwaliteit is, en dit alles bovendien live werd ingespeeld (Berghain, 2012), kunnen we besluiten dat we hier een 180 gram zwaar vinyljuweel in handen hebben. De tastbare versie van deze krachttoer is gelimiteerd (300 exemplaren), maar ‘Entropium’ is ook als download verkrijgbaar.

tekst:
Peter Vercauteren
beeld:
Zeitkratzer_Column_One_Entropi
geplaatst:
za 15 dec 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!