Close To The Noise Floor – Formative UK Electronica 1975-1984

Negeren we even de obligate aanwezigheid van Chris & Cosey, John Foxx, The Human League, Orchestral Manouevres In The Dark, Blancmange, Portion Control of Throbbing Gristle en laten we ons daarentegen bewust focussen op de (minder bekende) rest. Niet omdat die het niet verdienen om vermeld te worden – integendeel – maar omdat hun verhaal, invloed en impact al ruimschoots elders uit de doeken is gedaan. In het geval van OMD of The Human League bijvoorbeeld spreken latere hitsingles boekdelen. Zonder die pioniers is weliswaar geen enkele compilatie die zich richt op (invloedrijke) Britse elektronica uit de periode mid jaren 1970 tot mid jaren 1980 compleet – dat moge ondertussen duidelijk zijn. De underground kende destijds nog een onderlaag en dààr wil ‘Close To The Floor’ de luisteraar graag naar toebrengen. Vier cd’s lang wordt die ondergrondse stroming in kaart gebracht, waarbij zoals te verwachten veelvuldig naar het cassetteverleden wordt teruggegrepen. Het predicaat historisch mag hier dus gerust worden opgediept, ook al zijn sommige namen terecht al die tijd on- of onderbelicht gebleven. Interessant én relevant als tijdsdocument is ‘Close To The Floor’ zonder meer. Uiteraard ontbreken er ook wel wat essentiële namen – we denken spontaan aan Cabaret Voltaire, Clock DVA of Hula – om echt volledig te zijn, maar volmaaktheid botst in dit wereldje nu eenmaal vaak met juridische belangen. Een tweede blik op de ruim zestig tracks leert ons dat nogal wat namen werden opgevist die bij liefhebbers van (post-)industriële muziek of postpunk zeker een alarmbelletje zullen doen afgaan. Bekendste in dat rijtje zijn pre-Heaven 17 Britisch Electric Foundation, Konstruktivist, Muslimgauze, Legendary Pink Dots, O Yuki Conjugate, Attrition, Nagamatzu, The Passage, Cultural Amnesia, Colin Potter, Thomas Leer, bcGilbert, gLewis, russellMills, Eyeless in Gaza en Bourbonese Qualk. Het zijn allemaal projecten die grosso modo ontstonden op het moment dat synthesizers betaalbaar werden en het hebben van zo’n ding thuis niet enkel was weggelegd voor de kapitaalkrachtige elite. Er kon nu ook op de slaapkamer of in een donker studentenhol worden geëxperimenteerd met nieuwe geluiden, ritmes en structuren. Halverwege de jaren 1970 kende popmuziek bovendien enkele markante en belangrijke evoluties. In Duitsland wurmde een nieuwe generatie artiesten zich uit het Angelsaksische keurslijf en ontkiemde de zogenaamde krautrock, waarbij vooral de mysterieuze elektronische geluiden die onder andere Tangerine Dream, Harmonia, Kraftwerk of Cluster produceerden tot de verbeelding spraken. Even goed speelde spacerock in die tijd een invloedrijke rol op veel van die jonge dilettanten. Ook die scene omarmde massaal de mogelijkheden van elektronische apparatuur. Het belang van bands als Gong, Hawkwind en natuurlijk Pink Floyd kan niet genoeg worden onderstreept. Komt daar ook nog de punkexplosie bovenop, die propageerde dat iedereen muziek kon maken. Je hoefde niet langer virtuoos of rijk te zijn. De combinatie van dat alles zorgde voor een ongeziene explosie van vlijt en creativiteit. ‘Close To The Noise Floor’ toont hoe in Groot-Brittannië in louter een decennium de fundamenten werden gelegd van wat later zou evolueren tot ambient, digidub, industrial, noise, techno, synthpop en de zowat volledige ravecultuur. Deze compilatie, die twee jaar in beslag nam om samen te stellen, graaft diep en breed. Wat naar boven wordt gehaald is vaak obscuur en raar zoals Renaldo & The Loaf, Blah Blah Blah of de dadaïstische cover van Rod Stewarts ‘D’Ya Think I’m Sexy?’ door British Standard Unit bijvoorbeeld. Of übercult zoals Gerry And The Holograms, Al Robertson, 100% Manmade Fibre, Those Little Aliens, Final Program, Alan Burnham, A Tent of Third Door From The Left. “Part primitive rave, part synthesiser porn and part history lesson”, zo lezen we in het bijgeleverde persbericht. Zo is dat, al had “compendium bij de BBC Four reeks ‘Synth Britannia’” ook wel hout gesneden. Huzarenstuk van een compilatie kortom die wordt vervolledigd door 48 pagina’s tekst, beeld en uitleg door de artiesten zelf.

tekst:
Serge De Pauw
beeld:
Various_Artists_Close_To_The_Noise
geplaatst:
za 15 dec 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!