Childqueen

Kadhja Bonet is een opvallende soulzangeres. Waar veel van haar vakzusters vaak willen laten horen hoe goed ze kunnen zingen (lees: dat ze de luisteraar vermoeien met uithalen), glijdt Bonet regelmatig bijna weg in de muziek; in spaghettiwesternachtige koortjes. Muzikaal is ze wars van een fundamentalistische retrobenadering van soul –op die seventieshoes na tenminste. De begeleiding klinkt vaak als een kruising tussen de barokke soundtracksoul van Adrian Younge en de futuristische exoticapop van Stereolab. Dat levert een weelderig, soms wat maniëristisch, maar altijd filmisch geluidsbeeld op. Dat geluid kan best naar psychedelica van weleer neigen, maar net zo goed een dot kille, contrasterende elektronica bevatten. Het mooist zijn de nummers waarop ze haar stem op de voorgrond zet, zoals in de langzame, atmosferische sleper ‘Delphine’, dat niet veel meer nodig lijkt te hebben dan lichte drums, een diepe synthbas en een prachtige zanglijn. Het is het absolute hoogtepunt van een ook verder vrij behoorlijk album.

tekst:
Maarten Buser
beeld:
KadhjaBonet_Childqueen
geplaatst:
do 15 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!